Benim bu deli aklým Bir gidip bir geliyor senli salýncaklarda Gözlerin gizil orman kuytusu Barýþa kucak açan bir çift zeytin.. Buðusu uzerinde sabâ yeli Ellerinden tattýðým demli çay Ýçimde amansýz kalabalýk Varlýðýna adadýðým yokluk...
Say ki gayya kuyusu Düþmüþüm sýrýlsýklam Ýsmimi çaðýldayan diline Ben ki kör topal Ben ki yarým yamalak söyledim hep Sevdâ türkülerini...
Say ki ummânýn dibi Yerin yedi kat altý gibi Nefessiz kalýyorum ýradýðýnda Gökyüzü diyorlar, bak yaþamak diyorlar Nafile konuþuyorlar! Olmayýnca arzusu gönlün Say ki ölmeye yatýyorsun tastamam!
Dedim ki þeytana; git! Git de ben olmayým sebebin Öyle hemhâlim ki ben, bendekiyle Namussuzum uðraþamam seninle!
Ýþte böyle derdim, Dermâným, Evvelim, Ýnadýna âhirim...
Benden geçtim; Sendeyim...
Özlem TARHAN Aðustos/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.