ýlýk haziran yaðmurlarýna tutunmuyor karanlýða sürgün þiirler...
alev alev yanmakta topraklarýna ayak bastýðýn ülke
parmak ucunla dokunduðun yaðmura mahkum ormanlar
yanýk bir duanýn dumanýyla seviþirken ayrýlýklar
hazan rüzgarýna sarýlarak tüketir yýllarý som acýlar
kulaðýmda ezgisi hüzün þarkýnýn sözleri
ellerimde yüreðimin ýslak ateþleri
ruhum, köz parçalarý
sürgün yedikçe cehenneme bin ömür
içimde filizlenir har denizinin dalgalarý
bire bin katýlýr hiçlik göðümde çýrpýnýþlara
dayak yedikçe uslanmayan düþlere müptezel
mil çekilirken gözlerime ayrýlýr ikiye denizler...
bulut olur ufak bir martý mavine tutunur
yeþiline uzanýr huzur okyanusu
toprak ana kucak açar yetim çocuklara kahvende
oysa aþk
gözlerinin gri çemberine hapis
ve dudaklarýnýn tadýnda, sesinin dokunuþu
iklimsiz bir vedaya sarýlmýþken yýkýlmaya yüz tutmuþ koca çýnar
hüzünlü seviþmelerde gökyüzünden kan yaðar
de ki;
öl !
cennettir bana kýyamlar...
denizine yaðamayan bir yaðmurum
veryansýn cennet !!!
Harun PEHLÝVANOÐLU
Haziran2017