Dilimde pas tutmaya meyyal vuslat hecesi, Umut; seferi gönlün, esrarlý ikliminde... Gördüðüm, görmediðimin melal penceresi, Zamanýn eskimeyen puslu bir diliminde!...
Yamaç yamaç savrulup dönersin hep geriye, Devasý bulunmayan yaralarýn açýlýr. Senden bir parça olur, alýþýrsýn sýzýya, Hatýralar an be an dört bir yana saçýlýr!...
Yanýndasýn her daim unutamadýðýnýn Mekanlar ötesidir, ruha hapsolmayanlar. Sýrrýna erilince o mazi çeraðýnýn, Gülümser uzaklardan, asla kaybolmayanlar!...
Gözlerinde býraktým, gittiðim gün hasreti Seninleyken aldýðým her nefes bende kaldý. Senin uzaklýðýnda yaþadým ben gurbeti, Bütün özlemlerim o gülden gamzende kaldý!...
Daha acý çalýnýr yürekte susmayan ney, Senden kalan tebessüm yanaðýma konarken... Elbet bir gün tükenir, hayat dediðimiz þey, Ebedi bir visalin arzusuyla yanarken!... ...
...Mürsel Emre Doðan, 28 Mart 2015 Cumartesi, 12 sularý...Çanakkale...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.