Sustuðum Ne Çok Þey Var...
Nasýl olduysa oldu, gözlerim seni gördü
Yýldýzlar sönük kaldý yüzünün ýþýðýnda
Her gülüþün ruhuma binlerce düðüm ördü
Nasýl mutluydum bilsen sevdanýn otaðýnda
Kirpiðimin ucundan akan gözyaþý gibi
Tek kelime etmeden öylece gidiyorsun
Sensizlik bedende bir deprem telaþý gibi
Virane koyarak bu yurdu terk ediyorsun
Son göç de havalandý, hüzün dolu turnalar
Geride bulutlardan dertli bir göz býraktýn
Daha söylemediðim, sustuðum ne çok þey var
Dön de seyret bir gönlü nasýl öksüz býraktýn
Hangi kuytuda bilmem, þimdi sabah edersin
Nakýþ nakýþ iþledin benliðime yanmayý
Umudun ateþinde alev alev tütersin
Sayende öðrendim ben, hasretle uyanmayý...
Sen diyerek sevdiðim tüm çiçekler solsa da
Emanetin kalbimde hala saklý duruyor
Firakýn akkor olup yüreðime dolsa da
Saatler vuslat diye hiç býkmadan vuruyor
Silinmez yazý gibi aklýmda saklý yüzün
Ne yapsam da hayalin, hayalimden çýkmadý
Dudaðýmda sahipsiz, asýlý kaldý hüzün
Hiç kimse yüreðimi böyle derin yakmadý!...
...