Titriyorken yüreðim bir serçe kanadýnda, Büyüyor bedenimde hiç dinmeyen bir aðrý. Esrarlý bir sýr saklý o güzelim adýnda, Ýnce bir yol uzuyor, içimden sana doðru.
Sevdiðim sesleniyor, Üsküdar limanýnda: ‘Senin yaþlandýðýna þahit oldum bu sene Bak tüm yaþadýklarýn çizgi çizgi alnýnda’ Usulca dokunuyor, ellerim ellerine : ‘Bil ki razý oldum ben, seninle her gelene Huzurluyum sen varken, hayatýn her ânýnda’
Biz de vâkýfýz artýk kuþlarýn dillerine, Sevdamýz yazýlýyor kentin sahillerine.
Merhâba ikliminin; sen eþsiz, güzel gülü Ruhumdan bir parçasýn, diyen sen deðil miydin? Sen ipekten saçlarýn; ince, altýn kâkülü Gökyüzümde rengarenk bir desen deðil miydin?
Boðaz güzelliðini hazýr sana sunmaya, Mavilik sonsuzluðu yüreðine baðlýyor. Tüm martýlar gönüllü saçlarýna konmaya, Mihrimâh Sultan hâlâ sevdasýna aðlýyor. Çaresizlik derinden ruhunu yaralýyor. ‘Kader’ deyip baþlýyor acýya dayanmaya..
Bu derin iniltiler umudu karalýyor, Her ayrýlýk hicrana bir kapý aralýyor.
Engelleri aþarak bu sevda seferinde, Yürüdüm yollarýnda, razýydým günahýna. Þairinken bir zaman , gönlünün seherinde, Söyle yaban mý oldum, artýk her sabahýna.
Mazi bir sahne þimdi, tülleniyor gözümde, ‘O Aðaç’ýn altýnda sarýlýp söz vermiþtik. Her hatýra bir yara kanatýyor özümde, Hani gerçek sevdanýn biz sýrrýna ermiþtik. Dikenleri gül bilip, zora göðüs germiþtik. Gelecek düþlerimiz karardý gündüzümde..
Hani Zeynep’imizin hayalini kurmuþtuk, Onun gülüþlerinde zamaný durdurmuþtuk.