UNUTTUM (!)...

Yorulduðun o güne..ve "Artýk beni unut!" deyiþine...
Sen de unutma ki gün gelir bütün faniler unutulur!...

Oysa ben;; yetim bir sevdayý
Öksüz bir çocuðun ellerinden tutup da
Uçurtma uçurmaya götürür gibi sevmiþtim seni...
Öyle heyecanlý, öyle ürkek, öyle telaþlý, öyle buruk...

...

‘’Ya unutursa!’ diye, kabuslarla uyanma..
Ben; gönül defterimi, senden sonra kapattým.
Kor ateþler içinde, boþu boþuna yanma..
Ben; yüreðimi yalnýz, hayalinle avuttum
Sen hep kalbimde kaldýn, ben kendimi unuttum…


Fýrtýnalar estirip ansýzýn geliyorsun,
Bahar kokan yüzünle, yüzüme gülüyorsun..
Müzmin gözyaþlarýmý, elinle siliyorsun..
Bakýþlarýný alýp da gözlerimde tuttum!
Sen hep kalbimde kaldýn, ben kendimi unuttum!…


Her geliþini, gitmek için bir ’süreç’ saydýn
Hüznü miras býraktýn, bütün ömrüme yaydýn
Keþke bendeki seni, bir defa anlasaydýn..
Verdiðin tüm ezayý, ’sabýr’ diyerek yuttum!
Sen hep kalbimde kaldýn, ben kendimi unuttum!...


...Ve sonra; hiç zamansýz, yine ‘ veda ‘ diyorsun
Býraktýðýn enkaza, bakmadan gidiyorsun
Sen ’gelip gitmeleri’, masal zannediyorsun..
Haydi git ! Hasretini, dizlerimde uyuttum!
Sen hep kalbimde kaldýn, ben kendimi unuttum!…


Zaman; öyle, her derdin devasýný bulamaz.
Hele piþmanlýðýna, asla merhem olamaz.
Istýrabýn katlanýr, uzaða savrulamaz..
Sýcacýktý yüreðim, yokluðunla soðuttum!
Sen hep kalbimde kaldýn, ben kendimi unuttum!...

...

................................mürsel emre doðan ..Ýstanbul ve yine bir hüzün vakti.. 23 Nisan 2015...
Sosyal Medyada Paylaşın: