öylesine sessiz kal, sus ve durma çentikli zaman insan eliyle düzelir ancak bu süt dökmüþ kedi gibi oturmaklýðýn düðümünü açmak için usta isteyen karý hiç eksilmeyen, ölüm kusan bu dað bu kent’ler, yol, insan
biz yarattýk bu kýrýk kollarý, acemi ayaðý daðýn ç’engeline asýlmýþ taze çiçeði az adýmlar bilmeyen’ler topluluðu yürüyemeyenler ne vereceðinin deðil, ne alacaðýnýn hesabýný tutan bir odanýn sorgusu ne kadar çok bilse ki aðlamanýn, gülmenin defteri kalýn yazýlýr gelmiþ geçmiþ günahýn
bu günler hiç birimizin üstüne uymadý üstümüzden dökülen bol uzun elbise çoðu yolcular burayý seçti seyirci, ya da gelip- geçer olmak için varlýðýn üstüne imza attýlar hiçken ölümsüz bir ruh vermedi Tanrý bile sýradan insanlar gelip, oturup geçtiler tünelin ýþýklý ucu görünecek diye bir yerde
bir asmanýn altýnda tüm aile gölge tapuluymuþ anladýlar herkesin boyuna göre uzar gölgesi varsýn diye sana yöneldim insan kýlçýðýn durdu boðazýma boynuma sarýldý yokluðun..
24. 04. 2017 / Nazik Gülünay
Arkadaþlardan: yokluðunda çiçekler eski rengine büründü sessiz, renksiz, boðum boðum bir uðultu bu duyduklarým gördüklerim ve göremediklerim yokluðunda ellerim nereye gizler sesini ...
Irmak Yosunkent
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.