bir yeminimi bozdum þiire gir diye
iki þiirde bir mavi kurdelem sensin
bu kadar mý günahýz birbirimize
kalabalýklýðýnýn arasýndan yalnýz bakarsýn
kaç papatya sýðar oysa bu bakýþa
ve güvercinler havalanýr kirpiklerinin arasýndan
iki mahalleyi birleþtiren ince bir nehir akar
bilerek yaratmayýz bu yakýn uzaklýðý
elimi uzatsam deðerim kalbine
aþýk sazýný alýr eline divanda sen
naðmelerde sen çalar her tel, her dem
soðukta donmaktan kurtulur nisanýn çiçekleri
can verir mayýs gülüne yaðmurun
o güzel bakýþlarýný bir görsem
yalnýz senin için içimde biriktirdiðim sevgi
tutuþsun diye bakýþlarýndaki ümit, nem
belki dön diyedir çocukluðuna yeniden
çevir çemberini dün gibi yine heyecanla
çýkar kalbindeki ilk bakýþýn lezzetini
dön diye kayýsý aðacýnýn çiçekleniþindeki sevince
ilk okul çýkýþý yirmi üç nisanlarda
çocuk ellerimize tutuþturulan akide þeker
ne
ler
bakýþlarýn
23. 04. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.