Jocelyn, Alphonse de Lamartine, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Gece , tesadüfen uyandýðýmda, dýþarýda ve içeride
Her þeyin sâkin ve sessiz olduðunu düþünüyorum,
Laurence’ýn yanýmda uyuduðunu unutan kalbim
Kendini bir an kötü uyanmýþ sanýyor.
Uyuyan bir çocuðun bu ahenkli solumasýnýn
Bir meltem gibi düzenli þekilde göksünden
Yayýldýðýný hemen iþitiyorum,
Dirseðimin üstüne dayanýp yarý doðruluyorum.
Uyanýk bir anneymiþ gibi oðlumun yataðýnýn baþ ucunda
Bu barýþ nefesi, bana güven veriyor.
Benim sakýndýðým ve beni sakýnan bir meleði bana
Verdiði için alçak sesle Tanrýya þükrediyorum.
Haz dolu bu saatlerden ruhumun dinlendiðini
Ve iki nefes arasýnda yaþadýðýný hissediyorum;
Hangi müzik bana bu uyumu verebilir? Onun uyuduðunu
Uzun uzun dinliyor ve yeniden uyuyorum!

Alphonse de Lamartine (1790-1869)
Çev. Sunar Yazýcýoðlu


Þiirin aslý:

Jocelyn,

La nuit, quand par hasard je m’éveille, et je pense
Que dehors et dedans tout est calme et silence,
Et qu’oubliant Laurence, auprès de moi dormant,
Mon cœur mal éveillé se croit seul un moment ;
Si j’entends tout à coup son souffle qui s’exhale,
Régulier, de son sein sortir à brise égale,
Ce souffle harmonieux d’un enfant endormi !
Sur un coude appuyé je me lève à demi,
Comme au chevet d’un fils, une mère qui veille ;
Cette haleine de paix rassure mon oreille ;
Je bénis Dieu tout bas de m’avoir accordé
Cet ange que je garde et dont je suis gardé ;
Je sens, aux voluptés dont ces heures sont pleines,
Que mon âme respire et vit dans deux haleines ;
Quelle musique aurait pour moi de tels accords ?
Je l’écoute longtemps dormir, et me rendors !


Alphonse de Lamartine
Sosyal Medyada Paylaşın: