Tenha dokunuşlar-3

Sesini suskunluðuma kattýðýmdan beri
Isýrdýðým dudaðýmda kan izisin...
Þimdi parmak uçlarým suçlu, þimdi nefesim firar...
Býrak... Utanarak, teninde gezinsin...

Bilmiyorum özlemeyi, içinde kaybolmayý
Gelip gitmedim gözlerine, düþüp kalmadým göðsüne yorgun argýn
Ve senin bütün sözlerin öfkeli, dargýn...Ve çaresizsin...

Yoksun... Yüreðimin en saklý bahçesinde yasaklý bir gülsün...
Yoksun... Ruhumun sabaha çýkmaz, iflah olmaz sorgularýnda duruyorsun...
Yoksun... Ve yokluðunda nasýl var kýlýyorsun kendini böyle pervasýz, böyle arsýz ve çýplak...
Tenimde tenin kokuyorsun...

Ardýmý dönüp, çekip gittiðimden beri
Sýrtýmda saplý býçak gibisin...

Anladým Yâr’sýn
Anladým yarasýn uçurumdan derin...
Þimdi ne söylediðin, ne sustuðun yetmiyor akþamýn demine
Günahým sövüp duruyor ettiðim yemine !
Ýçtikçe ayýlýyor baþým, baktýkça berduþ oluyor yüreðim gözlerine...

Bilmiyorum dirseðinden öpmeyi seni
Saçlarýnýn kokusunda merhaba demedim hiç bir güne
Hiç bir þehirle, hiç bir sokakla paylaþmadým düþünü
Ne uyandýrabildim, ne sevebildim, uyurken saçlarýnda gülüþünü...

Yoksun...
Mahpus türkülerinde bam teli oluyorsun, sýzým
Çocuk gibi aðlayacak kadar adam
Koþup sarýlacak çocuk kadar arsýzým
Yoksun, telaþlý bir yüz oluyorum aynada
Elim titriyor yaktýðým her sigarada
Efkarlý, kararsýzým...

Seni unuttuðumdan beri
Her þey çevirip namlusunu, seninle vurdu beni
Senin gibi baktý her kadýn
Senin kadar küstü her çocuk yüreðime
Sen oldu çýktý karþýma sensizlik...

Oysa bilmiyorum biz olmayý senle
Hiç beklemedim sabaha karþý kapýmý çalýp geliþini
Hiç sarmadým üþüyen ellerini sýmsýký avuçlarýmla
Hiç... Ama hiç silmedim tuz tadýnda göz yaþýný dudaðýmla...

Yoksun...
Ne kokun sinmiþ yastýðýma, ne terin karýþmýþ tenimin yangýnýna...
Nasýl böyle çok, nasýl bu kadar sen oluyorsun !!!
Yoksun...
Islak saçlarýn daðýlýp düþerken omuzuna
Nasýl oluyor da parmak uçlarýmda duruyorsun...

Yoksun... Varlýk aleminde yok hükmünde tutuyorsun beni...

Aþk gibi...
Sevda gibi...

Biliyorsun...

16.01.2017

Sosyal Medyada Paylaşın: