Hiç kimse deðilim ben Tek parça sevemedim kimseyi Kiminin saçýna taktým, kiminin gözüne Hep güzel konuþtum ama, kulak asmadým kimsenin sözüne... Arsýzdým, duyarsýzdým, aslýnda hep Yâr’sýzdým ben Þimdi diyorsun ya, "duvara düþen gölgeni arar oldum" Arama güzel... Ben hep o duvardým da, gölgemde kayboldum...
Hiç kimse deðilim ben Aþký anlatýr durur birileri; Ýnanma... Anlatabiliyorsa aþk deðildir söyledikleri Tamamý yalan... Kendine iman edip, kendine tapýnan aþk müridleri Þimdi derviþ mi olacaksýn? Varlýðýn var mý ki senin, baþkasýnýn varlýðýnda kaybolacaksýn Desem... Derler ki, sus ! Bilmiyorsun... Bilmiyorum ben... Kimsin, nesin, niyesin... Bilmiyorum...
Ama hiç kimse deðilim ben... Ýstersen, gecenin bir vakti susuzluðun olurum Ýstersen kederli yorgun bakýþýn, uykusuzluðun Ne bileyim gülüþün olurum vakitsiz, özlemin gözyaþýn olurum Ýstersen yazdýðýn, istersen sildiðin olurum Ýstersen parmaðýn kesilince duyduðun acý Ýstersen kapanan yaran, istersen emdiðin kan...