1. Mektup

/Sözsüz, kelamsýz bir gecedir kulaðýna fýsýldayan/

Desem ki kalk ! Soyun teninden seni
Desem ki kalk ! Giyin Yâr kokan elbiseni
Yorul benimle, an’da din/lenelim
Gidelim ne varsa dünden g/ayrý, yar(ýn)a dönelim
An, bu/dur...

Ah ki saçlarýnda tutuþup kül olayým
Kim düþer avcuna böyle savrulup
Kim deþer yarayý böylesi derin
B/aksam kimi görür, kimi anlatýr gözlerin ?

Sevdasýna þiir olduðum
Þu viran þehirde kaybolduðum
Yüreðimde iz’in var...

De ki çoktan kýrýlmýþ kalemim
Ýki kaþým arasý, aþk yarasý yazýn var...

Çoða meyletmez gönlüm, bende saklý az’ýn var...

Kanar dudaðýmda bu türkü, dile düþmez sözleri
Bam teline vurduðum, kýrýlmýþ bir sazýn var...

Topraðým ol, düþür yollara beni
Yönünü kaybetmiþ bir seyyah olayým
Varsýn olmasýn yerim yurdum gülüm
Yeter ki sende kaybolayým...

Topraðým ol, sür yýllara beni
Ömrüne ömrümü katayým
Varsýn gömsünler gönlüne beni
Yeter ki senden sorulayým...

De ki aþk ! O deli sevda...
Yaftalanýr sýrtýna yarin dudaðý
Dudaðý kor, dudaðý mühür
Kan sýzar hecemden satýr arasý
Okur da anlamaz, saplanýrken gözleri
Gözü saðýr, kulaðý kör müdür?

De ki aþk ! Vur dibine þarabýn, sana sarhoþ desinler
Doldur testiyi taþsýn yüreðin
Alem dolsun, sana boþ desinler...

Ey has bahçenin nazenin gülü ! Dikenin mi var ?
Kokunda kanar hasretinin yarasý
Desen ki sonunda ölmek de var
Deðsin boynuna o son nefesim

Ey zemheri ayazda kül eden yar !
Koynundaki ateþte ayazýn mý var?
Desen ki bu diyar senin mezarýn
Yüreðin olsun o son adresim...

Çokluðun kadar yalnýzým !
Öksüz duruþum bundan...

Dokunan her el, elin
Her dem kokun var tenimde dinlenenin...

Gittiðim sensin, geldiðim sen
Bulduðum sensin, bildiðim sen...

Düþerim kavgana dizlerim üstü
Mecalsiz severim yenildiðim/sen...

Aþký sus bana
Derviþ makamýnda bir günah söyle
Birlikte tövbemiz olsun...

Adýmýz yan yana anýlsýn berzahta...
Ya da cennetten birlikte kovulsun...

Sen aþký sus bana
Aþkýn sahibinde yâdýmýz olsun
Kavgamýz dirilsin kelamý inþirahta !
Vuslat gününe and olsun...

Sözsüz, kelamsýz bir gecedir kulaðýna fýsýldayan

Desem ki, kalk ! Sar kýnýnda beni
Yetiþir boþ yere dökülen kanlar
Kavgama teninde son bulayým...

Desem ki kalk ! Zincire vur mahpus et yakýnýnda beni
Yatýþýr içimde kuduran boranlar
Geçeyim benden

Hep, sen kalayým...
Sosyal Medyada Paylaşın: