Gidilir mi kalýnýr mý bilmiyorum bundan sonrasýnda, Ýþin orasýnda da deðilim esasýnda. Bir duvar kutusuna çöküp geçen asýrlarýmý sayýyorum, Tükettiðim ne çok asýr varmýþ... Ve ben ne çok beni uðurlamýþým ,inanasým gelmiyor. Kendimi tanrý saymýþ yücelere put dikmiþim, Elinde baltasý beni parçalayaný Ben bu cengi de tanýyorum. Beden topraktan gelir topraða gider de, Çamurdan gelip göðe ait olmayý bilmiyorum. 2’dir benim kendime yetemediðim: 1 o yüce Rab þu kulunu göðe layýk görür mü? 2 karanlýk çökünce nereye gider sessiz kullar?...
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.