Alacasýnda gecenin
Ýnce bir hüzzâm, boðulur terden
Nakýþýnda ölgün gökkuþaðý
Gölgemi çaðýran solgun perdenin.
Ýyiden iyiye eskir gün...
Bildim bileli kendimi
Hep böyle direnirim sabaha
Ne duâ kalýr ne niyet dilimde
Kuþanýr zýrhýný ellerim
Ve kutsar ateþi, sen diye...
Suya okurum ne varsa bilmediðim
Ne varsa gelmiþ geçmis beni çaðýran
Uzak bir nefesi aralarken ciðerim
Gözlerim hesapsýz çýðlýklarý giyinir
Kuþatýrým senden kalan aydýnlýk vakitleri...
Muhtemel ki bilmiyorsun
Nasýl bir yaþamaktýr bu
Nasýl bir terennümdür, insanýn insana hasretliði
Öðrenirsin belki bir gün; kim bilir
Geç kalmýþlýk telâþýný...
Varsýn söylensin tüm türküler bahara
Böylesi bir susmayý ömür bildim ben...
Kýrýlýyor bak son ýþýk da dallarda
Aðaçlar seyrediyor hüznün zehrini
Nasýl da salýnýyor rüzgârda!
Yangýnlarýn içinde üþüyorum
’Ene’l hak’ diyor acýmýn efendisi;
Bir masaldan daha yapayalnýz düþüyorum...
Özlem Tarhan
Aðustos/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf