her tarihte baþka baþka vakitler aþýp
geceyi emeklerdim
deðiþeceðim der, yarýn yine ilk adýmý söylerdim
iþte yine gün batýmý
kýzarýklýklarýný saydýðým yüzleri
inan ben bile hatýrlamýyorum
ama
’yine affettim utanma’ derken nasýl utandýðýmý
hiç unutmadým!
sevmeye korktuðum kedileri, köpekleri
doyurdum da geldim özür dinlemeye
baðýþladýðým kadar yürek görememek var ya!
yaþlara sýðmayan bir acý
yeþerdiðim kadar
bari bir çimen boyu mutluluk bulsam
orda kalacaðým, Hazeran halt etsin
inan oracýða çadýr kuracaðým
ölümüm birden olsa kurtulacaðým
ölümsüz cümleler yazdýðým an
nokta koymayý býrakacaðým
salýdan baþlayacaðým ah demeye
daha iyi sallansýn diye
dizime çöktüðü an bir vah
yine affedeceðim biliyorum
silkelediðim an onu gökyüzüne adý yine piþmanlýk
uyku içtiðim geceler var ya
hey!
sana sesleniyorum sabahsýz yarýnlar
bugün günlerden yokötesi
tahminimce yokgülmekveresi akþamýnýn tam ertesi
ne yaptýysam iyi dediðim
elime gözüme bulaþtý
sanki daðýn kendisi deðil de
etekleri düþmanýmdý
her defasýnda
sinsice bozuyordu kardan adamlarýmý
zeytin aðaçlarýnýn vatanýndan geliyorum
bereket vardýr dallarýnda
ama bir mum ýþýðýnda güneþi aramak gibiydi benim ki
anladým ki
nar tanelerini de daðýtsam bu sönük lambalar adam olmaz
size söylüyorum
peþimde onca kuþla
bir çocuk gibi uçurtma açacaðým bayýrlara
yok dimi kimsenin itirazý
hemde bir elimde sapan!
sen mi hatasýzsýn
sen mi riyanýn anavataný
özür mü konu yine
-tamam
-kabul
-affettim
geçtim ben o iþleri
ama önce gözlerini getirin
bana herþeyi yalansýz anlatsýn
bugün günlerden afedersin
doðru, ederim!
Þiir, Yorum:
Funda Mavi [Þirin Kelebek]