Kuşlar gibi

• 27 Mayıs 2012 Pazar 12:53:00

Sevemedim kara gözlüm,seni doyunca
Hep kıskandım seni elden,ömür boyunca
Kuşlar gibi ikimiz bir yuva kuralım
Ayırmasın Mevlâ’m bizi,ömür boyunca

Aklımda kaldığı kadarıyla bu arabesk şarkı böyle başlıyordu. Rahmetli Şükran Ay söylerdi. O ilk gençlik günlerimizin şarkısıydı.Radyolardan dinlerdik arkadaşlarla gülüşerek. Karşıda
bulunan beş katlı apartmanın en altında bulunan büyükçe iş yerinin üst küçük penceresine
çılı çırpı taşıyarak yuva yapmıştı güvercinler. Önce bu yuva ikinci kattaki balkonun köşesin
deydi. Burada oturanlar bu yuvayı bozmuş, kalın kartonla kapatmıştı. Balkondaki çamaşır
ipine de beş tane sidi asmışlardı kuşların gelmemesi için. Zavallı kuşlar çareyi yandaki
pencere önüne taşınmakta bulmuştu.Yuvayı yapmadan önce iki gün pencere önünde durup
kaldılar. Bizim evin balkon penceresiyle karşı karşıya. Karşıya baksak onları görüyoruz. Kaç
gündür ikinci güvercini göremiyoruz ya da biz öyle sanıyoruz. Önce bir güvercin yuvada
yatarken diğeri yandaki diğer pencerede duruyordu. Şimdi sadece bir güvercin var orada.
Güvercini, pencerenin önünde olduğum sürece inceliyorum. Bir sağ tarafa dönük, bir sol tarafta görüyorum. İki tarafta da güvercinin renk tonu değişik. Bugün Kahvaltı yaparken
pırrr diye bir kuş uçtu diğer kuşun önünden,yan gözle gördüm. Sanıyorum nöbet değişimi
yaptılar. Yumurtalarının üstünde yatıyorlar.

Beni annem korkuttu Kuşun biri gelmiyor diye. Ben de geliyor mu gelmiyor mu diye gözlem
altına aldım kuşları. Çok şükür bugün düğüm çözüldü. Güvercinlerin biri açık gri tonlarda
siyah çizgi ve beneklerle karışık tabii..Diğeriyse koyu gri renginde. Bir ohh çektim artık..

Kuşlara bakıyorum çift çift uçuyor,balkonlara pencere kıyılarına konuyor. Bir kuş kadar olamadım geçiyor aklımdan.

Bana cefa ediyorlar, bilmem nedendir
Benim korkum senden değil, kaderimdendir
Aramıza kimse gelip girmesin
Ayırmasın Mevlâ’m bizi,ömür boyunca

Böyle devam ediyor şarkı.Aramıza öyle çok kimse giriyor ki, bir kaç kişiye dayanamazken..
Bütün erkekler mi böyle benim kaderimden mi böyle pek çok kişiyi birden idare ediyorlar.

Kuşlar gibi uğraşarak, Ömür ve Gökhan da bir yuva kurdular. İkisi de çalışıyordu, evleri kiraydı ama kirayı verecek paraları vardı. Çocuk yaşta başlayan aşkları sonunda evlilikle taçlanmıştı. İkisi de sevimli mi sevimli candan insanlar. Ömür vekil öğretmendi işsiz kaldı
önce sonra da Gökhan’ı çıkardılar ptt’deki işinden. Gel de üzülme!..

Ömür’ün annesi "Gel kızım bizim eve otur" demiş kabul etmemişler önce sonra kabul ettiler.Dün bizdelerdi. Çok sevindik. Bizlerin de bu zamana kadar ne sıkıntılar çektiğimizi
kardeşimle ben, göstererek anlattık. Sevimli yüzü ışıl ışıl mutluydu. Bizler yabancılar
gibi değildik,sıkıntılı anlarında her zaman çocuklarımızın ailemizin yanındaydık.

Kuşlar gibi..

24. 5. 2012 / Nazik Gülünay

Beğen