ANNELİK, ANNE SEVGİSİ… “ANNEM, ANNECİĞİM…”

• 13 Mayıs 2012 Pazar 08:56:50

Anne yaratılmışlar içinde en değerli varlıktır. Dünyada anne sevgisinin yerini dolduracak hiçbir sevgi yoktur. Bir ailenin temel direğidir anne. Anneler farklı özelliklerde yaratılmışlardır. Onlar sevgi, şefkat, merhamet timsalidirler. Annelerimiz, Allah’ın büyük lütuf ve nimetlerinden biridir…

Anne sevgisi kadar doğal sıcak, şefkat, merhamet dolu bir sevgi olamaz. Annemizin kolları kadar sade samimi, yumuşak, kalbi kadar huzur veren bir kalp bulunamaz. Hani bir söz var; “Sen de anne, baba olunca anlarsın” diye. “Hayvanlar da anne olmasa” Hayvanlar âleminde en vahşi hayvanların yavrularına karşı nasıl şefkatli davrandıkları, en masum ve savunmasız annelerin bile çocukları için nasıl da cansiperane, annelik içgüdüsüyle hareket ettiklerini görmekteyiz. İşte annelik o kadar kolay olmayan yüce bir duygudur…

Şehir hayatında, yoğun iş temposuyla çalışan annelerin çok yorulduğu malumdur. Hele işi ile evi arasında mekik dokuyan, iyi bir anne olmakla kariyer yapma arasında sıkışıp kalan
annelerin işi daha da zordur. Ancak unutulan bir şey var ki, kariyer yapılır ama annelik belli yaştan sonra tadılamaz. Hâlbuki kadının kariyerinde en zirve nokta, anneliktir. Sadece bir canlı dünyaya getirmek değil, gerçekten anne olmaktır. Çocuğunun hayatını tanzim ederek, eğiterek gelecek zemini oluşturmaktır. Ona verilmiş olan şefkatini devreye sokarak, yavrusunu dünya ve ötesi için hazırlamaktır. Oysa şu zamanda her şey o kadar birbirine karışmış vaziyette ki; kadın aslî vazifesini unutmuş, bilmem kaçıncı sıralara atmış, çalışma hayatında kariyer derdine düşmüş, bir toplumsal statü peşinde koşturarak yorulup durmakta.

Ev hanımlığının tüm meşakkatliğine rağmen, basitmiş gibi gösterilerek, değersizleştirilen bir anlayış ve bakış tarzı da yanlıştır. Bütün emeklerin, evdeki tüm hizmetlerin ekonomik karşılığı olmadığından bazılarınca yapılanlar değersiz sayılmaktadır. Hâlbuki yapılan bunca hizmetler yanında geleceğin nesillerini eğitip yetiştirmek başlı başına büyük bir iştir.
Anne çocuk arasında diyalog güven, bağlılık; anne sevgisi ve şefkatiyle gelişir. Bu gün toplumsal, ahlaki, manevi ve ekonomik şartlar, beklentiler, ihtiyaçlar derken anne ile çocuk arasındaki bağ kopuyor. Anne evlat arasındaki köprü sevgi, şefkat yanında manevi eğitimle, kuvvetlendirilmelidir ki, ruhsal yapı sağlıklı olsun. Tam bir ahlak ve inanç eğitimi almayan, vicdanı sorumluluğu hissetmeyen bir çocuk büyüdüğü zaman toplumda mutsuz, huzursuz ve problemli oluyor.

Hayat sevgisiz yaşanmaz. Sevgi ruhun dilidir. Allah sevgisi ve korkusu bütün problemlerin çözüm noktasıdır. Sevgi kaynağından beslenmelidir. O da Allah sevgisidir.
“Anne babasının gönüllerini alan, onlara güzel davrananlara müjdeler olsun.” Anne babasını üzen ve sılayı rahmi(akrabayı ziyaret ederek hal-hatır etmek, yardımlarına koşmak), terk eden cennetin kokusunu duyamaz. Anne babanıza ihsan ederseniz çocuklarınız da size ihsan eder.” Yüce kitabımız Kur ‘an, anne-baba ile ilgili; "Anne babaya güzellikle muamele edin, eğer onlardan biri veya ikisi senin yanında ihtiyarlık hâline ulaşırsa sakın onlara "öf" bile deme, onları azarlama, ikisine de iyi ve yumuşak söz söyle" diyor (Lokman, 31/14).

Cenab-ı Hak yüz şefkatinden sadece bir tanesini bütün canlılar arasında, dişi olanlara paylaştırarak yeryüzüne dağıtmıştır. Sadece bu bile anneleri şefkat timsali yapmaya yetmektedir... Acaba yüzde bir bu kadarsa yüzün hepsi ne kadardır…
“Anne, annelik.” En güzel rütbe kadına verilmiş. Hem de en değerli yer olan Cennet`i, "annelerin ayağının altında" kabul edecek kadar… Şu bilinmelidir ki, İslamdan başka hiçbir sistem, hiç bir inanç, kadına yeterli değeri verememiştir.
Annelik, hayatın en müstesna günlerinden biri sayılır. Değişen dünyada değişmeyen tek şey annelik…“Severim seni sonsuz sevgiyle/ Bazen bir günde bazen bir ömür boyunca”
Bir annenin varlığının o aile için ne büyük mutluluk, güven ve güç kaynağı olduğunu iyi bilmeliyiz. Bilmiyorsak annesi olmayanlardan sorup öğrenmeliyiz.
Annemizin değerini hiç anlamadan kaybetmek kadar bahtsızlık olamaz. Birçokları ne yazık ki o şansı kaybetmiş, siz kaybetmeyin. Annesiz evler o kadar boş, o kadar sessiz, o kadar ıssız ki... Anne, sadece yokluğunda değil, her an değeri hatırlanmalı. Allah hiç kimseyi annesiz koymasın. Onca hayat yükü, onca emek, onca çile rağmen o yine de anne...

Karşılıksız sevme ne demek, katışıksız sevmek ne demek? Bunu ancak anneler gösteriyor bizlere…
Bin bir renge, kokuya, güzelliğe bürünmüş çiçekler gibi olan annelerimiz her an açıverir ayak basılan yerlerde, umut olur kalplere, simge olur seven gönüllere. Merhametli, şefkatli gönlü açıktır kendini anlayan, seven kalplere. Annelerimiz solmayan, yaprağını dökmeyen çiçekler gibidir; renk tonlarıyla güzellik, ışık saçar, güzel kokuları, varlıklarıyla huzur verirler…

Bizleri karnında taşıyıp doğuran, yıllarca kahrımızı çeken ve besleyip büyüten,
gecenin bir yarısında uykusunu terk ederek çocuğuna hassasiyetini gösteren annelikten başka bir yüce duygu olamaz. Annelerimizin hakkını nasıl ödeyebiliriz ki…
Anne hakkı ödenmez/ Sevmeye ömür yetmez/ Bütün dünya benim olsa/ Bir tane annem etmez

Tüm vefat eden annelerin mekânı cennet olsun, kalanlara Allah hayırlı uzun ömür nasip etsin, başımızdan eksik etmesin…
Dünya sana sırtını dönse de sen evlatlarına sırtını dönmezsin annem. Her zaman yanımda oldun güzel annem. Dünyadaki tüm nimetlerimi sana versem yine de hakkını ödeyemem, canım annem!.. Yokluğunda kalbimin her köşesi acıyor, be annem… Anneciğim, bir günümde değil, her günümdesin… Seni her zaman çok özlüyor, seni çok seviyorum annem…