"YALNIZLIK"

• 5 Mart 2012 Pazartesi 15:17:08

Sana üstat diyebilecek çapta mıyım bilmiyorum, lakin İstanbul Üniversitesine talebe olarak gittiğin yıllarda, hocaların sana "senin bu derslere ihtiyacın yok bırak bu okulu" dediklerini biliyorum...Senin adın Cemil Meriç...Ben de senin kendini tarifinden farklı hissetmiyorum kendimi... Yalnızlık...
Kelimelerin ihanetine uğruyorum bu halimi anlatırken. Asgari hududu, fevkalade girift hallerden müteşekkil bu hissi "yalnızlık" diye bir tek kelime de nasıl anlatabilirim?
İnsanım! Peki ne olursa yalnız olur insan? Hangi şartlar altında, ne manada yalnız kalmalıyım ki bu ıstıraba giriftar olayım? Anlatmaya muktedir miyim bilmiyorum...
Vatandan, tarihten, anneden, evlattan, rahmetten...Hangisinden ayrılınca, tesiri benim yalnızlık hissime mukabil gelir?
Evet, hepsinden ayrı kaldığım hepsine yabancı kaldığım gerçeğini ifade etmekte hiç zorluk çekmiyorum... Hepsinden mahrum ve ayrı yaşıyorum...Yalnızım...
Kitaplara daldıkça, okudukça, öğrendikçe, yalnızlaşıyor, kederleniyor ve öfkeleniyorum...
Cemil Meriç’e bakıyor huzur duyuyorum. Necip Fazıl, beni cengaver yapıyor. Peyami Safa, dilime sahip çıkmamı istiyor, ila-ahir...
1979 tarihinde dünyaya gelen ben 80 ihtilalinde bir yaşında olmam itibarıyla sonra ki dönemlerim olan ilk, orta ve lise yıllarımın nasıl olduğu hakkında bilgi vermeme gerek var mı? Üniversite zaten hayal... Filhakika silik bir geçlik...
Okudukça yalnızlaşıyorum... Yazdıkça yalnızlığıma son verir miyim?
Yazmak! Bir şey okumadan yazmak ilm-i ledün’e has bir makam...Mesele, yalnızlığıma bir son vermek. Kitaplardan başka kendime dost bulmam için yazmalıyım... Okudukça yazma ihtiyacı duyuyorum. Edebiyatçı değilim. Yazmanın kuralları olduğunu biliyor ve mümkün mertebe kurallara ait ne varsa malumatına çalışıyorum...
Ne yapayım! Dursun Gürlek, İskender Pala gibi nice dil, imla yazı ustalarından özür dilerim...
Dostlarım olan kitaplar beni yalnızlaştırırken nasıl bir paradoks yaşadığımı anlaya biliyorsunuzdur... Yalnızlaştıran dost ! Oksimoron, tezat söz sanatı...Hasılı, kitapların beni yalnızlaştırması sadece hakikatleri bildirmesidir... Kitaplarda yalan yada gerçek içeriklerin olması fikriyata göre değişir...Ne olursa olsun bilgiye ulaşmanın yolu kitaplardan geçiyor...
Kitabın bilgiyi öğretme sistemi İlahidir... Zira Kuran-ı Hakim bunun ispatıdır...Evet, Kuran-ı Hakim içerik yönüyle hikmetlidir, amma o iki kapağın arasında olmak zorundadır...

03 Mart 2012
İzmir/Oğuzhan Kırkpınar