BU BİR VEDA MEKTUBUDUR...

• 14 Kasım 2011 Pazartesi 11:01:36

Bir ayrılık kararı aldım.
Seni hayatımdan çıkarıyorum ve sana fikrini bile sormadan.
Bu gıyabında sana mektubumdur.

Sevgili arkadaşım…
Oysa ne çok hatıramız var seninle ,evimize geldiğin ilk anı öyle net hatırlıyorum ki!komşunun evine gidip gelmekten kurtulduğumuza mı sevinmeliydim yoksa,arkadaşlarıma hava atmanın verdiği heyecanıma mı… henüz senin varlığının ileri ki dönemlerde birlikte çalışacağımız anlamına ve sen olmadan benim ben olmadan da senin hayatının zor olacağını bilmeden tabii
Ben,çok değil birkaç ay sonra herkesten daha çok yakın olacaktım sana oysa…
Sen ise evimizin baş tacı…
Annemin en güzel dantelleri örme çabası ablamın çeyizlerinin bozulmasına sebeptin sen
Vitrin alışlarımızın sebebi…
Sobayı seni ısıtması için kuruşlarımızın yer arayışı
Senin açılışın eşliğinde tek sıra hazır oluşlarımız ve istiklal marşı ile uğurlayışlarımız nasıl resmi bir tören hazırlığıydı hatırlasana…
En heyecanlı ve pür dikkat olduğumuz zamanlarda kaykıldığım koltuktan zamansız gel gitlerim olmuştun sen…
En azından içinin az olmasının şu ana kıyasla ne kadar da büyük bir nimet olduğunu bilmeden…
Seninle ne çok şey paylaştık değil mi senden duymayı yeğledik hep daha net olsun diye radyodan ve daha inandırıcı olsun diye…resimsiz bir sesten
Sen ailemizden biri sen en çok dinlediğimiz aile büyüğümüzdün hatta
Esir aldın bizi neden sonra…ve biz senin esaretini kabul ettik çünkü çok güzeldin,kendini dinlettin sevdirdin,sen başka bambaşka bir şeydin
Bir ara senin içini açmayı bile düşünmüştüm gece herkes uyuduktan sonra…!
Babam daha ilk taksitini ödemedik telaşı ile tek gözü açık uyurmuş ta haberim yokmuş!
Arkamdan gelip‘’çekil başından şunun ‘’diye az kulağımı bükmemiştir.
Benden değerli olduğunu düşündüğüm anlar,seni gerçekten sevip sevmediğim yada seni kıskanıp kıskanmadığım düşüncelerim arasında sıkışıp kalmıştım bir ara,
Ama öyle alışmıştık ki sana öyle içimizden biri olmuştun ki belki sen bile şaşırmıştın bu duruma
Şimdi diyeceksin ki neden peki neden çıkarıyorsun beni hayatından…
Çünkü sana inanmıyorum artık,yanlış anlama sana değil de senin içinde barınmalarına seni alet etmelerine izin verdiğin zavallı insanlara…
Senin bir silah olacağını yada zamanı böyle düşünmemiştim.hatta seni düşman olarak ta görmemiştim oysa.
Ne yalan söyleyeyim hatta direnmiştim bile zamanında dedem ilk ‘’şeytan kutusu ‘’dediğinde sana
Senin ilk makyaj yapmanla büyük bir azaptan kurtarmıştın beni ablamla girdiğim’’kadının kazağı ne renk adamın kravatı ne renk tartışmalarımıza…
Kara şimşek bile özellikle siyahtı aslında birde arabanın rengini tahmin etmekle uğraşmayalım diye…
ama artık istemiyorum seni kusura bakma,hem ben izlemesem seni çok bir şey kaybetmezsin aslında
O kadar çok insan var ki içinde ve dışında…
Yalan dolan sahte ve kar etme çabasında olan…bu bir protesto aslında anlarsın anlamazsın ama duracaksın yine de evimizin salonunda…kendin ve senden üreyen 35 ekran çocuklarınla,mutfağımda oturma odamda…
ama istediğin kadar kalabilirsin evde korkma sokağa atmayacağım seni sadece artık inanılmayacaksın bir daha…çünkü sen yalancısın.
Ve ben yalanlara ortak olmaktan senden duyduklarımı yalan yanlış aktarmaktan sıkıldım,sana inancımı kaybettim ,zaten bu da kendime olan inancımı kaybetmemek adına…
Hoşça kal sevgili dostum
Hoşça kal anılarımı paylaşan arkadaşım….
Sen aklımda yüreğimde hep o ilk halinle hatırlanacak ve yaşayacaksın
Unutmadan belki karşılaşırız herhangi bir yerde al bebeklerini,ver misketlerimi…
HOŞÇA KAL TELEVİZYON
Kendine iyi bak
A.B.
14/11/2011