BEN DE SANA TEŞEKKÜR EDERİİİM!

• 13 Haziran 2011 Pazartesi 18:47:01

Sefa Efendi, köylerinin uzağındaki bahçesinde harıl harıl çalışmaktadır. Köyün işlek yolu da bahçenin yakınından geçmektedir. Yakın köylerden birinde yaşayan Şükrü Bey’in yolu Sefa Efendi’nin köyüne düşer. Şükrü Bey, kağnıyla yolculuk yapmaktadır.
Yolculuk esnasında Şükrü Bey, Sefa Efendi’nin bahçesinin yakınındaki taşlı yola gelince; kağnısının tekeri mazıdan çıkmaz mı? Öküzler boyun bağını kırarak, zelveden boşalır. Öküzün biri bir tarafa, diğeri de diğer bir tarafa doğru gider. Kağnı yolun ortasında yığılı olarak kalır. Şükrü Bey, per perişan olur. Bahçede çalışmakta olan Sefa, yabancı birinin kağnısını bu durumda görünce, hemen yardıma koşar ve Şükrü Bey’e yardım eder.
Şükrü Bey’in suratından, buram buram terler boşanmaktadır. Sefa Efendi, Şükrü Bey’in kağnısını; yapar, çatar ve eline verir. Şükrü Bey, kendisine yardım eden delikanlının adını sorar.
Şükrü Efendi:
“Delikanlı adın nedir senin?” der.
Delikanlı da büyük bir soğukkanlılıkla:
“Sefa” cevabını verir.
Bu telaşta Şükrü Bey, Sefa Efendi’ye teşekkür etmeyi unutur. Şükrü Bey, kağnısıyla bir hayli gittikten sonra, Sefa Efendi’ye teşekkür etmek aklına gelir. Şükrü Bey, geri dönse dönemez, çünkü zamanı yoktur. Kıcılayan kağnının sesleri arasında değirmene doğru yol alır, Şükrü Bey…
Sefa Efendi, bahçedeki işlerini bitirir ve köyüne doğru yol alır. Bir müddet sonra köyüne varır. Evinde nefis bir yemek yedikten sonra, köy kahvesinin yolunu tutar.
Sefa Efendi, köy kahvesinin bahçesinde arkadaşlarıyla oturmaktadır. Sıcak, demli çayın tadını bahar havasında çıkarmanın zevkini yaşamaktalar. Koyu bir muhabbet sürüp gitmektedir. Arkadaşlar arasında, ara sıra şakalaşmalar yapılıp durmaktadır.
Şükrü Bey, köy değirmeninde ununu öğütür ve değirmen çöreği yapar. İşlerini bitirdikten sonra, köyüne dönmek için hazırlık yapar.
Şükrü Bey, der ki:
“Nankörlük etmeyeyim, bana yardım eden delikanlıyı bulup iyi bir teşekkür ettikten sonra yol çıkayım.” Der.
Şükrü Bey, Sefa Efendi’ye teşekkür etmek için delikanlıyı köyde araştırır. Delikanlının köy kahvesinin bahçesinde, arkadaşlarıyla beraber oturduklarını ve muhabbet ettiklerini öğrenir.
Şükrü Bey, soluk soluğa kağnısını yüklemiştir. Kağnısı yüklü bir şekilde değirmenin önünde beklemektedir. Öküzler, yavaş yavaş geviş getirmektedir. Şükrü Bey, Bu zaman zarfında koşarak, köy kahvesin önüne gelir. Şükrü Bey, kendine yardım eden delikanlıyı görünce hemen tanır. İçinden geldiği gibi bağırmaya başlar:
“Sefa! Sefa! Sana dünyalar kadar çok teşekkür ederiiim. Teşekkür ederiiim! Teşekkür ederiiim! Diye bağırır. Yüklü kağnısını bekletmemek için soluk soluğa, gerisin geriye, kağnısının yanına döner. Sefa bu arada çok dalgındır. Sefanın mızmız arkadaşları, Sefa’nın koltuğuna girerek gülmeye başlarlar.
Sefa:
“Neden gülüyorsunuz?” Diye arkadaşlarına çıkışır.
Arkadaşları derler ki:
“Niye gülüyoruz biliyor musun?”
Sefa:
“Hayır, vallahi bilmiyorum. Söyler misiniz? Niçin gülüyorsunuz?”
Arkadaşları:
“Oğlum Sefa? Az önceki yabancı var ya! Sana bağıra bağıra küfretti.” Derler.
Arkadaşlarının bu eşek şakası sözleri, Sefa’nın içine bir kurt düşürmüştür.
Sefa kendi kendine:
“Hem adama yardım et, hem de köy kahvesinin önünde ve cemaate, karşı bana küfretsin ha! Besle kargayı, oysun gözünü.” Der.
Sefa, hemen hızla koşar ve değirmene doğru yönelir. Bu adama gereken cevabın verilmesi gerektiği kanaatine varır. Değirmene doğru adımlarını hızlandırdıkça hızlandırır...
Şükrü Bey de köyüne kağnısıyla hareket etmek üzerdir.
Kendine küfredildiğini zanneden Sefa; Şükrü Bey’e yaklaşınca ağzının açıldığı kadar bağırarak:
“Ben de sana daha çok teşekkür ederiiim laan! Ben de sana daha çok teşekkür ederiiim! Hem de iyice teşekkür ederiiim.” Diye bağırır.
Şükrü Bey de teşekkürüne karşı, teşekkür aldığını düşünür ve içten içten sevinir.
Sefa bu bağırmasının arkasından:
“Oh be rahatladım!” Der.
Şükrü Bey de:
“Ne iyi delikanlıymış, ta yanıma kadar gelip, teşekkür borcumu iade ediyor.” diye içten içe sevinmiş.
Sefa ise, içten içten:
“Şükrü Bey’in küfrünün karşılığını verdim; oh be rahatladım, oh be rahatladım. Oh be rahatladım…” demiş.
13.06.2011
Çekerek