Elif / 5-Aslında korkum ne biliyor musunuz?

• 13 Nisan 2011 Çarşamba 01:17:34

( 5/29/2009 )
---------------------------------------------

Selamünaleyküm hocam..

Hocam öyle güzel konuşuyorsunuz ki size ne anlatsam bir güzel yol gösterebileceksiniz... Aslında korkum ne biliyor musunuz?

Elhamdülillah imanı olan bir aileye sahibim. Şimdi duyduklarıma göre onlar ahirette benden sorumlu olacaklar değil mi? Ve ben günahkâr bir kulum. Ama bunda ailemin payı olmadığını düşünüyorum ya da ailemi bunlara sebep gösteremiyorum. Bunlar benim kendi aklımla, o cahil aklımla yaptığım şeyler... Ve ben bunların haram olduğunu bilerek yaptım. Ne kadar utanıyorum Allah ım..Ne büyük günah..Ve merak ettiğim şu ailem benim gibi bir kızları olduğu için cezalandırılacak mı?

Tarih:29 Mayıs 2009 Cuma 16:44:54
RE:RE:RE:RE:RE:

Selam Elif,

Anne baba çocukları buluğ çağına kadar eğitirler. Tabii olarak kendi şartları ve imkânları dâhilinde yetiştirmeye çalışırlar. Verebildikleri, veremedikleri Allahın bilgisi dâhilindedir. Bir de niyetler önemlidir.’Ameller niyetlere göre değerlendirilir.’
Bu sordukların kitaplarla anlatılsa yeri olan sorulardır. Buluğ çağından itibaren fert olarak kendi suçlarınızdan ve sevaplarınızdan birlikte yargılanırsınız... Kimsenin suçu kimseyi bağlamaz. Suçun şahsiliği ilkesi islami bir ilkedir. Evladın yaptığından ebeveyn dünya hukukunda bile sorumlu değilken ahirette neden sorumlu olsun ki.
Siz kendi suçunuzdan ebeveyniniz kendi suçlarından yargılanacaktır.

( 5/29/2009 )
---------------------------------------------

Sayın hocam;

Çocukluğumu özlüyorum... Sanki bütün duygularımı gelip bir anda benden almışlar gibi hissediyorum bunu anlatamam tepkisizim hocam... Öyle ki bazen kendime bile şaşırıyorum... Önceden olsa en ufak şeye ağlar,başkasının başına bir şey geldiğinde oturur onunla bende üzülürdüm. Ama şimdi bir rahatlık var ama ben bunu sevmiyorum. Sanki her şeye boş vermişim gibi hissediyorum. Bütün ne hissettiğim varsa hepsi kaybolmuş gibi... Güçlü görünmek zorunda gibi hissediyorum... Ağlamamalıyım diye diye sanki şimdi gözyaşlarım kurumuş gibi. Bir olay olduğunda panikliyorum üzülüyorum sonra sinirleniyorum yapma diye kendime kızıyorum. Neden? İşte dışardan böyle görünüyorum.
Ama ya içimde, ya kendi başıma kaldığımda, bütün sorularla teker teker boğuşup aklım da tek birşey kalıncaya kadar deliriyorum... Ben napıcam? Bana ardım et Allah ım diye sızlanmaya başlıyorum... İçimde acizim ama dışarıda güçlü görünmeye çalışıyorum... Bilmiyorum doğru mu yapıyorum ama... Mezun olduğumdandır 1 senedir böyle olmaya çalışıyorum sadece...
Şunu düşünüyorum. Kimseyi üzmeye incitmeye hakkım yok... Bırak herkes seni mutlu bilsin etrafına gülücükler saç... Seni üzgün görmesinler... Kim bilir diyorum belki senin gülüşünde mutlu olan birileri vardır diyorum. Belki kendimi kandırıyorum belki rol yapıyorum ama böyle birilerini mutlu ettiğimi düşünüyorum. Bir gün denedim aslında kendim oldum... Her gelen aynı şeyi söyledi iş yerinde bi sorunun mu var? Akşama kadar aynı soruyu duydum... o kadar bunaldım ki artık yeter diye haykırasım geldi. Tamam, ben sorunluyum, sorunlarım var hem de çok büyük. İçinden çıkamadığım hallerim var, kurtulamıyorum bu dertten, düşündükçe boğuluyorum... Gördüğünüz kadar mutlu değilim demek geçerken içimden ama sadece yok bir şeyim diyip geçiştirmek zorunda kaldım. Yoruldum artık... Dayanamıyorum. Azıcık da ben mutluluk istiyorum diyorum kendi kendime sonra bunu hak edecek ne yaptın diye soruyorum. Bunalıyorum... Nasıl davranmalıyım anlayamadım ki. Kimseyi kıracak bir şey yapmıyorum gerçekten hocam. Kimseye bir kötülüğüm olmaz ki. Kendi halimde biriyim ben. Zararım kendime...
Hocam dua edin bana... Kurtulayım şu düşüncelerden beynimi kemiren şu sorulardan... Pişmanım hem de çok. Deseler ki bir şey iste benden olacak anında... Şu 5 yılımı teker teker silerdim hayatımdan... Amelimden... Ben ne yapmışım bilmiyorum ki... Tek bildiğim aynı hataya bir kez daha düşmeyeceğim... Bir kez daha sevgiyi böyle saçmalıklarda aramayacağım...

Tarih:29 Mayıs 2009 Cuma 17:22:28
RE:RE:RE:RE:RE:selamünaleyküm hocam..

Sevgili Elif;
Sorularının cevapları yine kendi yazdıklarında gizli değil mi?
Sen ikiyüzlü bir münafık olmuşsun. Kendin bunu biliyorsun. Ağır suç işleyenler hep aynı duruma düşerler. İman zedelenmiş kendine güven yitirilmiş olduğundan artık kendin olamazsın. İç barışı sağlamadan başkalarıyla barışık yaşamak ancak yalan yüzlerle olur. Kendini saklaman gerektiğine göre olması gereken bir başka yüz, maske edinmek zorunda kalırsın. Sürekli rol yapmak seni zamanla yorar. Kendinden iyice uzaklaşarak oynadığın rolle kişiliğini karıştırmaya başlarsın. Bu bir felakettir. Zamanla hastalık derecesine varır. Çoğu insan bir daha kendisi olamadan ölür. Ahirette kendisi ile yüzleştiğinde ızdırap başlar. Esasen o ızdırap burada da yaşanıyordur ama halden hale geçerek burada hafifletilir. Hâlbuki ötelerde her şey safi olarak buranın yetmiş katı hassas yaşandığından tahammül edilemez. Cehennemlerden bir cehennem olur.

Bu okuyacağın dua seni geçmişinin kirlerinden arındıracak, kolayca hatalarına sevaplarına ağlayabilir olacaksın. Kalbin günahlarından dolayı karamış. Ağlayamazsın. Ağlamak şifadır. O şifayı hak etmek gerekir. Hâlbuki sen bir günahkârsın. Başkalarına direkt olarak acı vermediğin için cezanı da kendi içinde çekiyorsun. Vicdan azabı bir cehennem türüdür.
Kendine zarar verme hakkın var mı? Yok. O halde onunda cezası seni gelir bulur.
Namazlarına dikkat et. Secdelerde okunacakları daha önceki mektuplardan bul çıkar ve oku.
Kendine zaman tanımalısın.

Selam en selame.

Tarih:29 Mayıs 2009 Cuma 17:46:42
RE:RE:RE:RE:RE:RE:selamünaleyküm hocam.

Bana kendimi anlattınız hocam duymak istediğim buydu işte sen ikiyüzlü olmuşun. Nefsim artık o kadar büyümüş ki içimde sevgiye dair bir şey kalmamış işte. Kendime bile sahte oynuyorum. İtiraf edemiyorum bile kendime gerçeklerimi... Başkaları iyisin hoşsun şöyle güzelsin böyle güzelsin dedikçe iyice büyüttüm nefsimi. Yazık... Hepsinin farkındayım aslında. Utanıyorum kendimden... Nasıl kurtulacağım bu halden, napıcam ben... Derdim var doğru... Soranlara bakanlara ne diyeyim. İçimdeki pişmanlıkları kime anlatayım... İçim acıyor ama gülüyorum... Ne kadar zorlanıyorum bir bilseniz... napıyım içimden gülmek gelmiyorsa gülmeyeyim mi. hocam çok bunalıyorum ben.
Buldum ayetleri hocam ezberleyemedim daha secdede okunanları. Şimdi hep dilimde o bulduğum dua var... Allah yardım eder inşallah. Beni O na kavuşturmanızı... Bu delilikten kurtulmayı... Lütfen. Aciz bir kulum ben... Hocam lütfen kınamayın, kızmayın ben yardım diliyorum, sizden beni ben yapmanızı belki de.