AKİFTEN NEFES , AKİF OLANLARDAN SES

• 24 Eylül 2007 Pazartesi 01:51:52

AKİFTEN NEFES , AKİF OLANLARDAN SES

İstiklal Marşı…
Mehmet Akif Ersoy un yüce Türk Milletine armağan ettiği, emanet bıraktığı muhteşem eser… Türk Milletinin özgürce, yaşama azmini, yaşama arzusunu dünyaya haykırdığı ses, nefes… Esaret zincirlerinin kırış gücü, söylerken gözleri yaşartıp, yürekleri hoplatan tarih şuuru… Nefeslerden çıkan ve asil ses ve yaşam sevincini kuvvetlendiren heves…

Ve Akif…

Ülkemizi her türlü karanlığın sardığı bir zaman, adeta ümit ışıklarının söndüğü bir dönem ve her şey bitti denilen bir an haykırıyor, titrercesine yeri göğü… ve diyor ki…

“Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak,
Alçak bir ölüm varsa eminim budur ancak.”

İnandıklarını haykırdı, ezelden ebediyete… Dünü görmüştü ve bugünü, hatta yarınları da … Ve dedi ki:

“Hayal ile yoktur benim alış verişim,
İnan ki ne demişsem, görüp de söylemiştim”

Bizler, onun gördüklerinin doğrultusunda buluyoruz şimdi yolumuzu, yönümüzü… Her yer sis, karanlık… Ne iz vardı, ne de ferahlık… Ve çileli zamanın dertli şairi Akif, pusula oldu bizlere yer yer ve ışık oldu fer fer…

Dilim tutuldu, dudaklarım mühürlendi ellerim bağlandı sanki… Boğazımda bir düğüm, anlatamıyorum ki… Öyle ki ne hacet fazla söze… o söylemiş söyleyeceğini… Damarlarımıza işlemiş nakış nakış istiklali; cumhuriyeti… Safahatı mı yazsam, ne yapsam şu satırlara, baştan aşağıya… Bilemedim ki… Eserlerini anlatmak, onu yazmak ve okumak bir bir…

Milli duyguları bir insan, bir Türk evladı bu kadar mı dokunaklı, bu kadar mı coşkulu verebilir eserlerinde…

Evet! O bir Akif ti..Ve o her şeyi bilen, anlayan bir arifti…. Bağımsızlığa nefes dedi Akif, nefes olabilmek… ki aksi takdirde ölmeyi tercih etmek, dedi…

“Asım’ın nesli diyordun ya, nesilmiş gerçek,
İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek. “

Vatan, topraktan öte bir şey diye tanımladı kısaca …

Ana dedi…. Yar dedi... Bereket, rahmet, şeref dedi… Namus koydu vatanın adını… Sevda dedi toprağa, aşk… Fedakarlık dedi, can dedi…Bağır dedi…
Bağrına bastı toprak ana kanda boğulanları..Ecdadımızı..Önce tarla oldu besledi… Sonra beşik… Büyüttü… Ana kucağı, peygamber ocağı oldu, korudu kolladı… Kurban olma zamanı gelince… Ekmeğini yediğimiz topraktan, kurşununu da yemek koymadı bizlere… Seve seve…
“Vatan sağolsun “ denildi hep , diller susup, yürekler dile geldi tek tek…

Bu kadar inanç, bu denli tevekkül ve azim… Her biri, bir meş’aledir Akif in elinde…

İstiklal Marşının bir ruh dünyası var. Bu dünyayı Akif inşa etti, o devam ettirdi… Olmazsa olmazlarımızdan kaldırdı bu sesi, ulusumuzla eşdeğer olan bu eseri…

İnsanın, okudukça okuyası, okudukça çağlayası ve çağladıkça da ağlayası geliyor, akarken mısralardan damla damla kan…

Ve düşünüyor insan, bir kez daha, günümüzde…

Düşündürüyor bu dizeler…

Bu vatan için, çalışmalı, didinmeli, ölünmemeli artık kan dökülmemeli Yaşanmalı bu vatan için, yaşanmalı ve dirilmeli…

Onun şahsına ait, söylenecek o kadar güzel, hakiki sözler, cümleler var ki binlerce… Lakin, kısaca şunu söyleyebiliyorum ki ;

Mısralarında, dizelerinde, “ olmam gereken ben”i buluyorum ben… O, o sıkıntılı günlerde, karanlık zamanlarda, eline aldığı kara bir kömürle yazdı gününü… Ve ben… Ben o ve onun gibilerinin sayesinde, bu tertemiz bembeyaz kağıda, altın kalemimle yazıyorum ona hayranlığımı, günümü, geleceğimi ve değerlerimizi… Mızrak tutar gibi aldım elime kalemi; aydın günlerde yazacaklarım aydın olsun diye…

İçi kan ağlayan bir milletin hislerine tercüman olmuş bu büyük şairin izinde ben de yazmak istedim acizane kalemimle birkaç satır…

Akif olmak, Akif hüviyetine bürünmekle gerçekleşecektir eminim…

Biz gençliğin birer Akif olabilmesi için, bu doğrultuda yetişebilmek için önce birer Akif aşısı olmamız gerekecektir. Damarlarımızdan… Vatan sevgisi, millet sevgisi, cumhuriyet bekçiliği ve bağımsızlık azminin iksiri ie…

Nasıl anlatılabilir ki Akif başka ?

Bu beşer –i ulviyet, kalem-i beşer ile anlatılamıyor işte… Yazılamıyor onun kömürünün elmasa dönüşen dizeleri gibi…

Yalnız… Akif i tam anlamıyla anlayabilmek ve tanımlayabilmek için onun kitapları ellerden düşürülmemeli, duygu ve fikirleri yüreklere kazınmalı ve gergef gergef işlenmeli Akif in nesillerine …Ve bir safahat ı, Marşı alınırken elimize, mabede girercesine saygıyla sevgiyle eğilmeliyiz her sayfasına, dizesine, Akif her an taze ve diri… Dizeleriyle, içimizden yükselen vicdanımızın sesi…
Bizler, bu vatana, bu millete ve cumhuriyetimize sahip çıkan emanetçiler, bekçiler oldukça…

“Yaratan “ bir daha nasip etmesin bu marşı tekrar yazdırmaya… Akif in sözleriyle noktalanmalı bu satırlar, bizlere öğüt verircesine.
“Sahipsiz vatanın batması haktır,
Sen sahip olursan, bu vatan batmayacaktır.”
Senin, benim, hepimizin bu vatan, biz sahip çıktıkça, alamayacaktır bu vatanı , kan yutan…

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda !
Canı, cananı bütün varımı alsın da huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Hepimizin birer Akif olabilmesi ümidiyle…