V. Farketmeden Büyütmüşler

• 16 Haziran 2010 Çarşamba 20:39:32

Minik bir tebessümle, patlamış mısır kokusu arkadaş olmuş bugün. Saçları kestane kızılı, gözleri badem yeşili… Hüzün dolu bir kız oturmuş usulca yanına. Canlar çekilmiş, sıcacık dost oluvermişler. Ekmekçi küreği gibi sallamışlar birbirlerine ellerini hoşça kal derlerken son uykudan önce. Giden bir şeyler geri gelmiş sanki her ikisine de. Farketmeden büyütmüşler… Farketmeden büyümüşler… Uzaklardan uzaklara gönül köprüsü kurmuşlar. Hiç tanımadan, yüzlerini tanıdık etmişler rüyalarına.
Hafif serin bir sonbahar akşamı başlamış her şey. Perçemlerini dökmüş anlına utancından talihler. Ufuktan derin bir kavisle dönmüş kara gemiler... Yaklaştıkça şeffaflaşan huzura dönüşüvermişler…
Paylaşmalar derinlere çekmiş duyguları… Zaten ne zaman paylaşmalar içlere çekilse, o vakit hisler hep savunmasız kalıyor. Başka bir rüzgâr oluveriyor poyraz, meltem gibi yanağından akıyor anılar. Sen toplayıp içine geri koyuyorsun.
Bir taraf hep daha özverili oluyor. Tek bir sözünü duymadan sendekine anlamlar yükleyip büyütüyorsun. İsmini koymak ürkütüyor seni. Aynada yalanlar savuruyorsun kendine ulu orta. Kerempelerinden geçmişine hakaretler yağdırıyorsun. Seviyorsun be. Yıllar sonra kabul etmek ilk kez bu kadar zor geliyor. Arkadaşsınız ya…
Her gece bir merhaba arıyor gözler. Laflamalar… Neşe dolu espriler… Senden biri gibi… İlk kez… Hayalini yatağına aldığın zihin aldatmacaları… Elinden tutuyormuş gibi uykuya dalmalar… İlk kez… Yabancısın… Ama memnunsun…
Patlamış mısır kokusu keskinleşiyor. Taptaze bir başlangıç için, gözlerinde kaybolmayı sabırsızlıkla bekliyor…
30.04.2010

Utku Duyar