Günbegün Notlarım 52/ DİŞİ BİR KEDİ-küçük bir öykü

• 19 Nisan 2010 Pazartesi 11:02:56

.....................................................

Ben bir kediyim...

Rengim siyah. Doğduğumdan beri azıcık kiloluyum. Birkaç tane olsa da, boydan boya uzanan ak çizgilerim hala mevcut. Sütüm beyaz. Çünkü dişi bir kediyim...

Üzerimde bir şey yok...

Malda mülkte gözüm yok. Tokum yaşamdan. Hayatta tatmadığım tat, karışmadığım olay yok ki. An oldu beş katlı evlerden düştüm, dört ayak üzerine. an oldu kaldırımlarda aç ve susuz kaldım. an oldu, soğuktan üşümemek için, sıcak bir yuva aradık durduk, günlerce. Ve an oldu,birçok zahmet katlandım, katlanmak zorundaydım. Gücümü ortaya koymasaydım, belki çoktan bu gezegene elveda demiştim...

Son senelerimi yaşıyorum şu aralar. Yıllar ne çabuk geçti, uçtu yanı başımdan...

Zamanında ne yavru kedicikler doğururdum. Bayılırdım onları emzirmekten. Severdim onlarla dışarılarda boy göstermek, karışmak doğanın ortasına. An an gelişmelerini izlemek, hep keyif kattı ruhuma. Onlar büyürken, ben yaşlandım işte. Sanırım bu durum insanlarda da geçerli, sadece bir kedilerde değil. İnsanlar da, anneler bebeklerini büyütürken, bir bakmışlar ömürlerinin sonuna gelmişler. Belki bu neslinin devam eden her canlı türün kaderi... Kader zamanla yoluna devam ediyor, onu iyi biliyorum...

Ben de kaderime razı kaldım hep. Birçok kocam olmadı.
Bakiretimi bozan kocamdan başkasıyla yastığa uzanmadım, ahıra, samanlar içinde diğer dişi kediler gibi entirakalar çevirmedim. Kocamla mutlu ve umutlu olmaya çalıştım, elimden geldiğince...

Soro’yu beş yıl oldu kaybettiğim...
Onun ardında dünya çekilmez, geçinmez oldu benim için. Soro kocam her şeyimdi diyebilirim. Dayanağım, sığınağım ve en önemlisi ocağımdı; dumanı daim tüten...

Doğurduğum 50’e yakın yavru da yanımda yok. Her biri ayrı bir yere attı kendini. Dağıldılar...

Yalnızım şimdi. Yalnızlık da yetti galiba. en iyisi, Soro’mun yanına gitmek, yanına uzanmak, onu daha fazla yalnız bırakmamak...

Şimdi ölümü dört gözle bekliyorum, azrail insanları tüketmek üzere, sıra ha geldi gelecek bana...

...........................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
19 NİSAN 2010,,,11.01
Mardin