68KUŞAĞINDA AŞIK OLMAK........4 BÖLÜM

• 19 Şubat 2010 Cuma 20:58:23

Büyük bir ikilem fırtınaları esmeye başlamıştı küçük yüreğinde,ne yapacaktı nasıl çıkacaktı bu çözümsüz görünen problemin içerisinden.
O düşünceler içerisinde ne yapacağını şaşırmış bir durumda parkasını,postalını eline aldı attı kendini dışarılara,merdivenlerde giydi postalını parkasını.Dışarıda ki ayaz umurunda olmadı,bir sigara yaktı ve geçenin sessiz karanlığında sadece buz tutmuş karların her adım atışında çıkardığı seslerdi kendine yoldaş.Arada bir de sokak köşelerinde çöp kutularından yemek artıkları arayan kedi veya köpekler ona yoldaşlık ediyorlardı.
Yavaş yavaş Aşağı Ayrancının o dik yokuşlarından aşağılara inmeye başladı ,hiç bir şey umurunda değildi ne ortalıktaki kedileri köpekleri görüyor nede aklına o saatlerde sokaklarda gezmenin tehlikeleri geliyordu.
Her sokak başında bekleyen kurtarılmış mahallelerin militanları varken sokaklarda gezmek akıl karı bir şey değildi ama olsun o tüm bunları düşünecek durumda değildiki.
Devvamlı kafasında bir soru dönüp duruyordu,---ne yapacaktı---- evet --- nasıl çözecekti bu problemi---
Bu düşünceler ile yürürken ileride köşede bir karaltının olduğunu hissetti.O zaman biran bulunduğu yerin neresi olduğunu öğrenmek için kafasını kaldırdı tanıdık bir yer aradı nerde olduğunu anlamak için.Evet buralar genelde Devrimcilerin bulunduğu yerlerdi ama olsun onlarda kendi aralarında bölünmüşlerdi ve karşı franksiyondan birini buldularmı en azından dövüyorlardı.Gerçi gerek Siyasaldan,gerek Hukuktan gerekse Hacettepeden kendisini tanıyanlar vardı ama ya tanımadığı birileri karşısına cıkarsa,bok yoluna dayak yemek te vardı şimdilerde.
Çok çabuk düşünmek durumundaydı,geri dönse iyice dikkat çekerdi ki bu daha tehlikeliydi,ne yapacaktı ve ileriye hiç çekinmeden gitmeliydi artık olayları akışına bırakmak durumunda olduğunu biliyordu.
Bir sigara yaktı ve ilerlemeye devam etti,bir eliylede belinde ki silahı kontrol etme gereksinmesi duymuştu,Eğer Devrimci çocularsa bir şekilde halledeceğini biliyordu yaa arada sırada baskın için gelen ülkücülerse işte o zaman çatışma kacınılmaz olacaktı.
Yavaş yavaş karanlıkta bekleyen gölgeye doğru ilerlerken etrafta bulunabilecek diğer kişilerin yerlerini tesbit etmeye çalışıyordu bir yandanda.---Eh ne olacaksa olacaktı artık kaçınılmaz sona yaklaştım artık--- diye düşünürken gölgede bekleyen kişinin yavaş yavaş kendisine doğru yöneldiğini farketti.Parkanın özel olarak delinmiş cebinden belinde ki silahın kabzasını kavradı sıkıca,--Allah kahretsin bu elim de ne çok terliyor--- diye düşündü biran.
Karşıdan gelen kişi aydınlığa çıkmıştı ve üzerinde parka ve ayağında bot olduğu belli oluyordu artık,biraz rahatladı demekki ---bunlar Devrimciler--- diye düşündü ama yinede dikkatli olmalıydı.Tam karşı karşıya gelmişlerdiki--- Namık senmisin hayırdır bu saatte---- diye bir soru ile karşılaştı .İşte o an yüzünde biriken terleri silmek için mendilini çıkarmak için kolunun tersiyle parkasını yüzüne alnına götürdü.Ve --- Ali senmisin--- diyebildi.Mahallenin gençlerinden di Ali ve sıkı bir çocuktu.Her ne kadar karşı franksiyondan olsada mahallenin genciydi ve mahallede bu gibi şeyler pek önemsenmezdi.Yeter ki pravakatör,karşı devrimci,ajan olma yeterdi .
Bir köşeye çekildiler sessizce ve diğer gençlerinde gelmesiyle koyu bir sohbete tutuştular.Ne kadar kaldığını bilmiyordu ancak sabahın ilk ışıklarıyla içlerinde lider olan Kurban ın --- hadi evlere artık --- demesiyle zamanın farkına varmışlardı.
Tekrar gerisin geriye eve doğru yol almaya başlamıştı ki bu kez yanında Ali de vardı.Ali hemen yan apartmanın kapıcısının ogluydu ve Dil Tarih de okuyordu.
Apartmanın kapısında ayrıldılar birbirlerinden .
Yavaşca kapıyı actı sessizce odasına gitmek isterken salonda kendisini bekleyen annesiyle karşılaştı.Endişe ile kendisine bakıyordu.
Hiç bir şey söylemedi annesinin yanına oturdu başını omuzuna dayadı ve hıçkırıklara boğuldu........EMİN NAMIK BÜLBÜLOĞLU