Fedakâr Bir Baba İçin

• 26 Kasım 2009 Perşembe 11:26:20

“Seninle konuşurduk baba, bazen lambanın etrafında dolanan bir kelebek için, yeni bir hayat kurardık, yemyeşil bir kırda… Güneş parmaklarıma dokunduğunda, öperdin yanaklarımdan, bıyıklarından anlardım senin olduğunu; seninle, tekrar çocukluğumu yaşamayı çok özledim baba! Adam olmayı sen öğretmiştin bana, senin tarafından takdir edilmek, inan hiçbir şeye benzemiyor.”

Ruhundan haber bekliyorum, yokluğuna olan inancım günbegün artıyor. Yoksun baba, neden gelmiyorsun, neden susuyorsun, her ağladığımda… Ağır aksak adımlarla karşılıyorum, sensiz geçen her günü, çok umursanmadığımı iyi biliyorum. Yabancı bakışlar dolaşıyor bedenimde, çoğu menfaat uğruna hırpalıyorlar oğlunu! Uykudan uyandığımda boynum bükük oluyor her defasında, kaldıramadım daha hiç başımı, dimdik duramıyorum bu hayatta. Ne yapsam, hep eksik kalıyor bir taraf… Ama baba, ben, işte o tarafla hayata tutunuyorum. Ruhundan haber bekliyorum, yoksa yanına geliyorum baba!

Kaderin çoğu oyununa hiç aldırmadım. Doğum günümde almış olduğun saate bakıp, geceyi batırıyorum, ömrüme. Dinliyorum gündüzün sesini, bir hayallerde çoğaltabiliyorum seni, birde o gün işte! Eve geldiğindeki ayak seslerini, bir görsen nasıl arıyorum. O yaramaz küçük kedinin tıkırtıları yokmu, her defasında geldiğini sanıp, uyumuş numarası yapıyorum. Ama ne yanağımdan öpen biri oluyor, ne de bıyıkların batıyor! O yokluğun varya, alay ediyor baba, inan o yokluğunun acısı fena batıyor kalbime. Ben gülemiyorum artık, o eskisi gibi, kahkahalar atıp-çatlatamıyorum bedenimi. Küçük kuzenleri eğlendirmek için yalancı gülümsemelerimi saymazsak, sensiz hiç gülemedim bu hayatta!

Annem her şeyden bihaber dolanıyor mutfakla, salon arasında. Bazen karşılaşıyoruz ekmek fırınında, aklımıza hemen sen geliyorsun. Akşamları elinde iki ekmekle, seni karşılamak çok güzel olurdu! Şimdi o ekmekler geçmiyor boğazımdan, yutkunmalarım seni dada da özletiyor. Geçenlerde terliklerini buldum, yatağın altında, sanki sen gidince onlarda saklanmışlar gibiydi. Bir süre baktım onlara, ama korkma yerlerini değiştirmedim hiç! Her şey olduğu gibi, akşamda yaklaşıyor, belki birazdan ekmekle girersin şu kapıdan. Annem yok şimdi evde, tahminen ben fırına gitmeyince, o gitti herhalde. Sensizlik zor baba, onca anının arasında yaşamak çok zor belki ama sen varsın her tarafta, yokluğun bile ayrı güzellik şu evde…

Şu halime bak baba, dün gece lambanın etrafında dolanan bir kelebeğin ettiklerine bak! Hayallerin bende baba, inan yaşatıyorum onları. Isırgan yolmaktan bıksam da sensiz köyde, ben en çok üzüm bağındaki o badem ağacına yaslanıp, seni düşünmeyi seviyorum. Bana o sana varan yolları göster baba! Yorulursam, hani vazgeçersem azarla kız bana, yeter ki yolumdan geri döndürme beni. Yeter ki o yanağıma konacak o öpmelerin tadına olan inancımı kırma! Seni özlemenin verdiği, sevgiyi, saygıyı, önemsizleştirecek oyunlarla, beni, yolumdan etmeye kalkışanlara fırsat verme… Düşersem, kaldır baba!

Şimdi annemin yanına gidiyorum, birazdan gelir o da. Biliyorum, yanımda olsan, her zaman destek olmamı isterdin anneme, kardeşime. Korkma baba, inan hiç üzülme! Ben herkese yeterince destek oluyorum, bir kendime yeniliyorum. Bakma bunları yazdığıma da, seni kaybettiğimden değil, daha çok anı bırakmak için zaman ayıramadığım için kızıyorum kendime. Cezamı, böyle veriyorum.

Biliyor musun baba, bir gün bu yazdıklarımı toprağa gömeceğim, üstüne birde ağlayacağım!

Oğlun emre onbey…