İnsan düşünürken kendini mi arar, yoksa kaybettiklerini mi?
Bilmiyorum. Belki de ikisi aynı şey. Çünkü bazı kayıplar öyle iz bırakıyor ki, insan ne yapsa, nereye gitse içinden geçiyor. Oturduğu yerde bile bir şeyleri arıyor. Düşünmeye başladığında, insanın aklına hep yarım kalmış bir şey geliyor. Bir halinde, bir anında, bir suskunluğunda… Belki de insan, en çok düşündüğü zaman yitiriyor kendini. Bir duvarın köşesinde, yıllar önce oturduğu bir bankta, eski bir şarkıda… Nerede bıraktığını hatırlamıyorsun ama bir şey eksik kalmış hissi hiç gitmiyor. Bazen sadece oturup bakıyorsun. Ne geleceği düşünüyorsun, ne geçmişi. Sadece içinden geçen bir şey var, adı yok. Ve belki de bu yüzden, düşünürken ne aradığını bilmeden arıyorsun. Kendini mi, yoksa sende kalmış bir başkasını mı… bilmiyorsun. Ama arıyorsun işte.

Faruk KARA