Ezeli İz

Hayatta bazı insanlar vardır; ruhlarımızın yankısını bulduğumuz, aynı duygularla şekillendiğimiz, aynaya baktığımızda kendimizi onların gözlerinde gördüğümüz… Ama zaman bazen garip bir oyun oynar. Birbirimize vardığımızı sanırken aslında yolların çoktan ikiye ayrıldığını fark ederiz.

Birbirimizi tanıdıktan sonra, birbirimizin aynası olup, birbirimize geç kalınca… Geride sadece bir iz kalır. Ne tamamen silinebilen ne de yeniden yaşanabilen bir iz… Hayat yol alırken bazı bağlar ne kopar ne de eskir; sadece zamana ve mesafelere uyum sağlar. Artık kelimeler eskisi gibi dökülmese de, suskunluklar içinde bile varlığını hissettiren bir şeydir bu.

Belki de bazı insanlar için önemli olan yan yana yürümek değil, birbirini her zaman hissedebilmektir. Ve bazı izler, ezelden kalmıştır; ne zamanın ne de hayatın silebildiği izler…