Terbiyede Ailenin Rolü 1

• 9 Ocak 2024 Salı 01:31:12

Ayrıca İslam Terbiyesi,İslam Dini esaslarına uygun olarak insan fikrinin gelişmesi, davranış ve duyguların tanzimi, fikir ve düşüncede, söz ve fiilde,usul ve nizamda doğru yolu gösterme,dünya ve ahirette mes’ud olacak İYİ İNSAN yetiştirme sanatıdır.

İyi insan yetiştirmek ise ailede başlar.Aile ortamında ise ilk yetiştirilmesi gereken varlık çocuktur.Aile,çocuğun ilk eğitim ve öğretimin yapıldığı,ruh ve bedeninin genel yapısının şekillendiği ileride sahip olacağı şahsiyet ve karakterinin temellerinin atıldığı bir müessesedir.

Ailede çocuğa yönelik çalışmalar ne kadar sıhhatli,şuurlu ve bilgili olursa,çocuk da ileride o kadar olumlu ve başarılı davranışlar sergiler. Yetişkinlerin davranışlarının temelinde çocukluk çağlarındaki olumlu veya olumsuz etkilerin olduğunu psikolojik araştırmalar ortaya çıkarmıştır. Bu dönemdeki hatalı davranışların, ilerleyen çağlarda farklı şekillerde tezahür ettiği kabul edilmektedir.Durum böyle olunca ruhen ve bedenen sıhhatli ve başarılı bir nesil yetiştirmek ve toplumun geleceğini emin ellere teslim etmek için, aileye önem vermek ve eğitimi aileden başlatmak gerekir.

Çocuğa verilecek eğitimin küçük yaşta olması gerekmektedir. Bir çocuk,küçüklüğünde kuvvetli bir iman dersi alamazsa, kendisine bu konuda ailesi yardımcı olmazsa, İslamiyet ve imanın şartlarını ruhuna almak da çok zorlanır. Tabii burada en önemli konu anne ve babasının dini yaşantısının çok iyi olması gerekmektedir. Çünkü evlatlar aileyi model almaktadırlar. Bu tarz bir modellikten dolayı evlat anne ve basına asi olur karşı çıkar saygısız olur. Bir an önce ölmelerini arzu eder, başlarına bela olur. Ahirette de onlara şefaatçi olacağına, onlardan davacı olur. “Neden imanımı İslam terbiyesiyle kurtarmadınız?" der.

Emanet verilen yavrularımıza iyi sahip çıkmaz ve zamanında eğitim vermezsek, hem dünyada hem de ahirette başımıza bela olurlar.

Mehmet Akif de eğitimde ailenin önemine dikkat çekerek şöyle demiştir:

"Bu cehalet yürümez; asra bakın :asr-ı ulum!

Başlasın terbiyeniz, aileden oğlum!"

Ailenin sıcak yuvasında çocuğun yetiştirilmesinde temel prensip merhamet,şefkat olmalıdır.Bunun sebeplerini iki maddede toplayabiliriz:

1-Çocuklar güçsüz zayıf varlıklardır.Bu bakımdan çocuklar sevgi,şefkat ve merhametle eğitip, terbiye etmeli,hataları da bu yolla düzeltilmeye çalışılmalıdır.

2-Küçüklüğünde şefkat,sevgi ve ilgi gören çocuk,büyüdüğü zaman,başkalarına aynı şekilde davranacaktır.

Burada sayamadığımız daha birçok sebepten dolayı "ağaç yaş iken eğilir" prensibiyle hareket edip, çocuğu balmumu gibi terbiye ile merhamet ile yoğurmalıyız.

İslam’ın tedrici yani aralıklarla,yavaş yavaş ikna ederek yanlışı düzeltme metodunu kendimize rehber alarak, çocuklarımızı dayak veya korkutma yoluna giderek eğiteceğimiz yerde,ikna ederek, sevdirerek,yanlışını göstererek, zorlamadan eğitmeyi seçmek daha uygun ve kalıcılığı sağlayacak bir yoldur.

Ayrıca dayak ve korkutma çocuklarımızı yıldırır,pasif pısırık bir insan haline getirir. Büyüdüğünde de psikolojik rahatsızlıkları olan bir insan olarak karşımıza çıkar.

Mehmet Akif;

"Gül değil,kıl bile bitmez sopa altında
-Hele!
-Öyle olsaydı,şu karşındaki yalçın kelle!

Fark olunmazdı kızanlıktaki güllüklerden!" diyerek dayak ile neticeye ulaşılamayacağını ne güzel dile getirmiştir.

Ahmet TULGANER