- 377 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
BEN BABAMDAN ÖĞRENDİM
Benim babam bana çok şey öğretti,
Babam annemden önce bir evlilik yapmış ve ondan bir erkek birde kız çocuğu olmuş, ikiside 3 yaşlarına gelince hastalanıp ölmüşler. Babam belki bununda suçunu ilk eşine yükleyerek onu bir kış günü köyde kar kış kıyamet dışarıya atmış. Kadın yalvarmış yakarmış ama ne yapsa nafile, babam onu karda kışta bir daha döverek kovalayınca kadın anlamış ki o kapıda ya soğuktan ya dayaktan ölecek. O zamanlar böyle ulaşımda yok yürüye yürüye bir kilometre ötede koy merkezine ulaşıp oradan babasının evine gitmiş. O zaman resmi nikahtan çok imam nikahı revaçta olduğundan kadın hiç bir şekilde hak hukuk iddia edememiş. Sonra kendisinden 18 yaş küçük o zamanlar aynı şeyhe bağlı dervislerden birinin kızı olan annemle evlenmiş. Annemle evlendikten sonra 7 çocuğu daha olmuş son olan kız çocuğunun yani kardeşimin doğunca ölmesi ve ona olan saygı ve sevgisini görmeme vesile oldu, onun için 50-60 kişilik çevre köylerden toplanan insanlar gelerek cenaze namazı kalmışlardı. Cenaze ritueli ve babamın evlat sevgisi gözlerimden hiç gitmez. Birde Cenk denilen Hz. Muhammed (s.a.s) in savaşlarını anlatan 1000 sayfadan daha fazla olan kalin bir kitabı vardı. Çok uzun bir manzum eser olan bu kitabı okurken sesli ve ahenkli bir şekilde, o kurumuş ve taşlaşmış ketum yüreğinden sızan bir kaç damla yaş süzülürdü. Geri kalan hayatında vicdana pek yer vermeyen babam askerden geldikten sonra 6 ay yeni yapılan havaalanında çalışmış başkada bir çalışması olmamıştı. Geçim kaynağı kazancını ise gayri meşru işlerde silah alıp satarak v.s. kazanmış. Kazandıklarınıda İstanbul’a giderek orada yediğini söylerlerdi. Annem ve 6 çocuğu köyden uzak bir evde açlık hastalık ve perişanlık içinde yağ bulsa bulgur yok bulgur bulsa tuz yok öyle yaşamamız için bir yoksulluk savaşı vermişti. Sonunda ilk olan çocuğun yani abimin büyümesi ile bu markus talih son bulmuş ve 6 çocuğun kurtuluş mücadelesi başlamıştı. Babam ne kadar engel olmaya çalışsa da annem ve çocukları kavga dövüş köyden şehir merkezine göç ederek okul olan iş olan en azından hayatla mücadele şansımızın daha iyi olabileceği bir duruma gelmişti. Çalış çabala uğraş derken içerken veya dışarıdan hem okumayı hem çalışma gibi bir başarıya vakıf olabilen kız ve erkek kardeşler sonunda babalarınıda kol kanat gelmişlerdi. Lakin babam sigara parasını bile onların kazancı ile alıp kendini koah hastası edip doktorun sigarayı bırakması için uyarılarını dikkate almayıp peşinden bütün kardeşlerimi ve beni hastanelerde süründürerek hakkın rahmetine kavuştu.
Dedim ya benim babam bana çok şey öğretti.
Yanlışlarını görerek yanlış yapmamayı, az da olsa doğrularını görerek doğrudan şaşmamayı öğretti. Ondan sürekli olarak çalışmam, sigara yı icmemem, geleceğini kurtaracak kadar çocuğum olması, sicilimin temiz olması ve kirli işlerle ugrasmamam gerektiğini, Çocuklarımı ve tüm çocukları sevmeyi, eşime güzel davranıp onun hatası olmayan durumlarda onu yargilamamam gerektiğini öğrendim.
Ben babamdan çok şey öğrendim, mekanı cennet olsun. Tüm babaların babalar günü kutlu olsun.
YORUMLAR
Babalar canımız ciğerimiz varlık sebebimiz nasıl unuturuz onları onlardan öğrendiklerimizi...