GÜzELE DOĞRU

• 22 Ağustos 2020 Cumartesi 23:45:05

Yaralıydım.
Her seferinde vuruldu üzerine.
Her canım yandığında karardı dünyam.
Ne zaman içime döndü bakışlarım.
O zaman anladım hayatın okul olduğunu.
Ve insanların sınıf arkadaşlarım.
Bir olarak geçmek zorundaydık kalmadan.
En son okulu bitirinceye kadar.
Yani dünyayı ve ömrü.
Mezun olduğunda kendindin kendinle onur duyacak.
Ama ya hep kaldıysan geriye,
ve bir türlü yapamadıysan?
Hayat yine mezun eder ama seçtiğin derslerle değil.
Onun önüne koyduklarını çalışmak zorundasın.
Gece gündüz demeden.
Bir taraf bilgileriyle ruhu besleyip daha verimli hale gelirken,
diğer taraf hep bocalar tutunmak için bir ucundan bu çarşafın.
Dersler...!
En güzel ödevler,en güzel sonuçlarla ödüllenir.
Ve güçlenir insan bu hazla.!
Bütün bunları yaptıran SEVGİ.
Yaptırmayansa,sevgisizlik.
Sevgiye inanan insanlar hep kendilerini geliştirirler.
Örnek olabilmek adına.
Olmuşlardırda.!
Ama inanmayanlar,
hep bir kıskançlıkla,kötü örnek teşkil ederler.
Sevgi, iyilikten huzuru doğururken,
Sevgisizlik kötülükten haza dönüşür.
Ve,yıpratır kendini insan yok etme pahasına.!
Biz okulumuzu iyi notlarla bitirip mezun olalım.
Karnelerimiz güzel olsun.
Çünkü sadece dünya değil,
daha üst okulları bitirmemiz için bilgiyle donatmalıyız kendimizi.
Sevgiyle..!
Kötülükle besleneler mi?
Onlar malesef burda kalacaklar.
Ruhları aç kaldığı için...
Hepinize mutlu akşamlar diliyorum.
Sevgi dolu nice güzel günlere.
T.C Nigar Güler.
22/08/2015