NİZİP HATIRASI

• 28 Şubat 2020 Cuma 21:44:48

NİZİP HATIRASI
Yusuf Yılmaz
İnsan yaşlandıkça bazı şeyleri daha iyi hatırlıyor.
İstanbul da gezerken “beyran çorbası” yazan bir lokantanın önünden geçiyordum. Karnım da açtı. Merak ettim içeri daldım. Oturdum çorbamı söyledim. Hemen gelecek diye beklerken`; garson,
“biraz gecikecek hazırlamam lazım deyince” merakım daha arttı. Buz dolabından bir şeyler alıyor, ocakta ısıtıyor. “ Sarımsak ister misin?” diye sorunca.” Evet bir yere gideceğim ama bu güzel çorba da sarımsaksız yenmez ki.”
Bildiğimiz paçanın, kuzunun gerdanından alınan etten yapılmış ama içine pirinç karıştırılarak yapılan Gaziantep yöresinin çorbası.
Tak aklıma geldi.
Ben bu çorbayı bundan kırk sene önce Nizip’te yemiştim.
Öğretmenlikte ilk tayin olduğum yer.
Bir elimde açılp- kapanan küçük bir divan, inçe singer yatağı içinde, diğer elimde tahta bavulum ,bir otele yerleşmiştim.
Çerkez Kemal diye halde çalışan yiğit bir insan. Oğlu ile arkadaş oldum.
Yine Rize Çayeli’nden Türkçe Öğretmeni Ömer Şerif, oda arkadaşımla beraber kalacağımız bir ev arıyoruz. Kiralık ev bulmak çok zor.
Anarşinin en yoğun olduğu zamanlar. Bazen birkaç kişi birden öldürülüyor.
Mhp nin bütün ilçe başkanları Öldürülmüş.
Ankara da kongreye katılmıştım . Mhp Nizip ilçe başkanı anons edilince alkıştan kıyamet kopmuştu. Çünkü ölümü göze almıştı!
Hatta yeni tanıştığımız Afşin Ülkü- Bir başkanı sürgün gelmişti onu şehit ettiler. Nur içinde uyusun . mekanı cennet olsun. Unutamadığım bir ağabeyimdir.
Otel de hep beraber otururken, ‘şunu tanıyor musun, bunu tanıyor musun ? Kürtler’le ilgili ne düşünüyorsun, gibi sorular sorarak , bizi yokladıklarını anladım. Biraz sonra beni çağırdılar üst katta kendi odalarına davet ettiler. Saf saf gittik. Beni soru yağmuruna tuttular.
Ktü de filancayı tanıyor musun?
Kürtleri bir ulus olarak görüyor musun?
O arada beni tanıyanlardan birisi Çerkez Kemal’e haber veriyor.
Yukarı çıkıp onları kovalıyor. Bir daha seni rahatsız edemezler diyerek gidiyor.
Ama beni vıyvıylar alıyor.
Aynı yerde kalıyoruz bana dik dik bakıyorlar.
Sonunda izin alıp memlekete geldim bir daha oraya dönmedim.
Bütün bunlar gözümün önünden geldi geçti , o lokantada ‘beyran’ çorbasını içerken.