Benim Ruhum 99'lu

• 30 Ekim 2019 Çarşamba 16:55:17

Sana bir şey anlatmak isterim. Sakın sözümü kesme. Eğer kesersen başa dönerim, anlatma isteğimi kaybederim. Bir keresinde sürekli sıkıntıdan top oynuyordum. Evde, okulda, mahallede ama genelde evde oynardım annem dışarıya fazla çıkarmazdı. Evde top oynadığımı gören annem topumu patlattı. Sebebi ise; gürültü çıkarmam, komşuları rahatsız etmem. Bende odamda hıçkıra hıçkıra ağladım. İşte o zaman senden küçüğüm, sende benden büyük.
Babam eve gelmişti.
-Neden ağlıyor bu çocuk?
-Evde top oynuyor, gürültü yapıyordu topunu patlatım.
Ağladığımı gören babam "benim oğlum topçu" olacak dedi. Elimden tuttu yaz spor okullarına yazdırdı. Nasıl mutluyum ama bir görsen o zamanı.. İşte o zaman senden küçüğüm, sende benden büyük.
Çok sinirli, öfkeli, hırslı oynadım topu sanki profesyonel futbolcu gibi.. Spor okullunda farkedildim. Kulübe aldı "işte aradığım" stoper demişti. Artık kulübe seçilmiştim bir takımım vardı çok çalıştım antrenmanlara çıktım. Hoca hepimizi toplamıştı bir konuşma yaptı.
-Ligler başlıyor çocuklar sizden azimle çalışmanızı iyi top oynamanızı istiyorum.
Bende çok çalıştım lakin hiç forma şansı alamadım hep o yedek kulübesinde oturdum. Her hafta babam maçlarımı izlemeye geliyor ama oğlu sahada yok. İstemez mi oğlumda sahada olsun? Ya ben istemez miyim? Çoki isterim. Günler ayları kovaladı bir hafta forma giydim. Babam tribündeydi defansta oynuyordum defanstan top geçmedi karşı takımı baya yormuştum. İkinci yarı hoca beni maçtan çıkardı.
-Hocam neden beni çıkardınız?
-Oynamayanlar var Bilal.
Sinirlenmiştim içimden kendi kendime "neden sürekli oynayanları çıkarmıyorsun" dedim. Maç bitmişti yenilmiştik. Soyunma odasında çıt bile çıkmıyordu kramponumu çıkarırken yırtık olduğunu farkettim, çantama koyup eve gittim. Annem yemek pişirmişti o kadar üzgünüm ki ne yediğim yemeği, ne de nasıl yediğimi hatırlıyorum. Annem sırtımı okşayarak
-Neyin var oğlum.
Annemin eli tüylerimi diken diken yapmıştı. Bende forma şansı bulamadığımı, kramponumun yırtıldığını söyledim. Ve o zaman ekonomik olarak pekte iyi değildik bir ayağımız çukurda gibiydi. Annem ise üzülerek yeni bir kramponu alamayacağımızı söyledi. Ben ise usulca odama geçip çaktırmadan ağladım. Bir insan çaktırmadan nasıl ağlar bilir misin? İşte o zamandan beri ne sen benden büyük, ne de ben senden küçük.
Beni ruhum 99’lu kızım!