Hergele



Sonbaharın yaprak dökümlerinden canımızdan can koparan fırtınasında dinmeyi bilmeyen soğuk yalnızlığından dünya yalnızlığına baktım kaldım öylece ...
Sevimsiz bir rüyadan böyle uyanmak, gücümüze giden hayat oyunlarından bile daha zor degildi
hani hiç karşılık beklemediğin ile karşılık bekleyenin çıkarları aynı aşağılık oyunda birleşti ya
içini kötülüğe teslim etmiş bir kalbe nasıl iyiliği anlatacaksın ?

iyi olmak değil iyi kalmak için zorlandığın dünyada inandığı yaratıcı ile inanmadığı bir duyguyu harmanlayıp kendini aklamaya çalışan o kadar içi pisliğe bulanmış insan müsveddleri varken ,nasıl bu dünyayı sevmeye çalışacaksın. ? ...

Bazen kimse farkında değil mi diyorum ama bu mümkün değil,...
Hayat onlara yanlışlarının bedelini gözlerinin önüne sermiş, başları sadece toprağa bakması gerekirken hala göğe çevirdikleri bakışları ile maviyi kirletmekle meşgul olmaları akıl alır gibi değil...

Ellerinin biçimlendirdiği, yazdığı , çizdiği aldatmacalarla kendilerini oyalarken sanki o sahtecilik kokan oyunda şampiyonmuş gibi naralar atmaları var ya geleceğine dair hiçbir fikri olmadan yola çıkarılan öküzün böğürmesi gibi zavallılık akıyor paçalarından...

Ne zaman insan gibi düşünmeyi ,sevmeyi ,üzülmeyi ,özlemeyi dürüstlükle birleştirip öğrenecekler , bilmiyorum
bildiğim ayakların altında ezilen toprağın bir parçası olana kadar onları affetmiyeceğim...

Bu dünyanın hergelesi olma çırpınmalarının anlamsızlığını anladıkları zaman vakit çok geç olacak, biliyorum..

Böyle bir yazıyı yazmama sebep olanlar
o çok inandığınız ya da inanmamakta direnirken bile yeminlere sığındığınız
ama asla onun dediklerini yapmaya yanaşmadığınız tanrınız var ya
o sizi bildiği gibi yapsın !!!

dileğimdir...




YILDIZ