kardelen yalnızlığı /gün 5

• 15 Şubat 2018 Perşembe 22:04:30

uçuk pembe
en sevdiğim renk

kollarımı açıyorum
konuşulacak
hiç
bir
şey,

yok.

Bu yüzden aklım gitti ta nereye

-beni sevmeyin olur mu

yüzümdeki fondeten eriyip çıkana kadar
her şey normaldi

şimdi ise gariplikler içinde dönüyor aklım kendi kulvarında
saat önce beş sonra dokuz
bir böceğin içindeki boşluk oluyorum
kağıttaki en anlamlı kelime
en yalnız kelime

haklı bir şeyler var ortalıkta
çözemediğim

annemin kalbinde çiçek ve Allah...

kıvranıyorum belli değil mi
her insan kıvranır ve bunu farkeder.

sahi
günler çoğalıyor
yalnızlık belki

babam bugün ağaçları görmeye gitti
bense evde temizlik yaptım
halı süpürdüm
yer sildim
toz aldım

hayatım...

mükemmel derecede olağan