Bu Bir Mektup

• 27 Eylül 2008 Cumartesi 01:16:33

Birgün sana birşeyler yazmanın,benim için ne kadar zor olacağını asla düşünmezdim... yani 2 saattir sadece boş bir kağıda bakıyorum ve kendi aklımdan neler geçtiğini kestirmeye çalışıyorum.
Oysa herşey ne kadar güzeldi bundan birkaç gün önce.seni düşünmenin mutluluğunu yaşamaktan başka birşey yapmıyor,yapamıyordum.biliyorum sen de benim gibi aynı soruları soruyorsun kendine;"nasıl olurda biranda herşey bukadar değişebilir"diyorsun!ama ben daha değişen birşey olduğunu ve bu "şey"in varsa ne olduğunu kavrama aşamasına gelemedim bile.
Tek yaptığım,bana attığın mesajları okumak,sonra tekrar okumak,sonra tekrar...
Yalnızca şunu anlamanı istiyorum;seninle konuştuk gerçi bunları ama beni tam olarak anladığını düşünmüyorum.Bak ....... ...... ............... ya da ne bileyim işte ........
....... ............ ......... ........ .......................... ................ .............. ....
........ Ne? otarite miyim ben ........................ ............. ............................
nasıl oturman gerektiğini falan mı söyliyeceğim... tabiki hayır! benim anlatmaya çalıştığım şey şu: seni bir an bile aklımdan çıkaramazken,beynimde biryerlerde kendiliğinden oluşan ................. ............ vardı tamam mı! sen her ne kadar ........ .......... ............... beyninde bir yerlerde ......... .........
..... .................. .......... ve sende .......................... yani sendeki ................................. iyi ya da kötü ............... ....................
........... bunu biliyorum.evet belki ..................... .................................................................. fakat ........... ikimizinde olaylara verdiği tepkiler farklı.biliyorsun:benim gösterdiğim tepkileri bazen "yetersiz" buluyorsun,bazen de"abartılı". işte bu da onlardan biri... abartılı tepkilerimden biri ANLIYOR MUSUN! (NOT:anlıyor musun: sölememek için inat ettikleri günlerde,biribirlerine seni seviyorum demek anlamına geliyordu:))
Şu an bildiğimi bildiğim ve bundan emin olduğum tek şey ne biliyor musun? bu mektupta sana yazmak istediğim mektuptaki hiç birşey yok! bana beyninde bitirmesi gerektiğini söyleyebilecek kadar ......................... olan sevgilime söylemek istediğim hiç birşey( "o boşluğu sen doldur olur mu! ben kelime ulamıyorum,bulmak istemiyorum çünkü içim titriyor her kelimeyi yazdığımda ve yine çünkü biliyorum ki ben bunları yazarken geçen şu saniyelerde bile sen benden biraz daha uzaklaşıyorsun")
Hiç birşey için pişman değilim biliyor musun!..
Seni herşeyden çok sevdiğim için, seni düşünmekten başka hiç birşey yapmayıp yemek yemeyi bile unuttuğum için ve hasta olduğum için, herşey karşısında ne kadar dirençsiz kaldığımı izlerken hiç birşey yapmadığım için, senin için ağladığım ve ağlayacağım için ....
Gittikçe yazım çirkinleşiyor biliyorum.ellerim iyice titremeye başladı... Tanrım! Sanırım daha fazla yazacak gücüm kalmadı;kalbimin atışını bile duymuyorum artık!...
Sensiz ne yapıcam ben!...

Sadece şunu bil olur mu! sana karşı duygularımı bitirmek için,ben hiç birşey yapmayacağım.çünkü onun bana verdiği şeyler için bukadar acı çekmek bile beni besliyecek senin yokluğunda.yani ................. biterken...

Hoşçakal Aşkım...