mavili dünyam...

• 15 Haziran 2016 Çarşamba 00:49:37

Mavili dünyamın pembe çiçeği,

sevgim,

benden bana,

hayallerim,…

İçinde yaşadığım dünyamın tek gerçeği.Güzel düşüncelerim, hayatımın başrol oyuncusu.Hani derler ya! Küçücük bir dünyam olsun,pembe çiçekli mavili bir dünya.İşte! benim içimde yarattığım bir hayal dünyası.

Aslında nasıl denir,gerçek hayatta yaşayamadığım,ümit ettiğim,mutluluğu bulamadığım,yalnız hayatımın,geceleri düşlerime konuk olan mavili şiir gibi bir dünyası.Gökyüzünün sonsuz maviliğinde, ışıl ışıl yıldızların içimi süsleyen düşlerin,karanlığı yok eden ,yalnızlığımı bitiren sevgi deryası.

Sınırsız hayallerimi yaşattığım,sap sade,sevgiyle bezenmiş,yüreğimde yaşayan sessiz dünyamın düşleri.

Belki de kendimi kandırdığım,hayallerimi kilitli bir dolaba koyduğum adına da sevgim dediğim,
yaşanası güzel duygular.İçine yüreğimi koyduğum,tarif edemediğim,ama hep yaşamayı umut ederek hayata baktığım sınırsız düşlerim.

Umudum,tükenen hayatım,yılların kovaladığı dur diyemediğim, meçhul bir yola çıkan benli dünyam.Bembeyaz sayfalarda yazdığım ,satır satır okuyup içime koyduğum güzel duygular,hislerim.Sahipsiz kalan sevgi dizelerim.Mısralarında kaybolup giden tatlı yalnızlığım.Temiz ve saf sevgim.

Ben ben miyim,bilmiyorum?Bu kadar hayal kırıklığı yaşayan benim .Anlatacak kelimeler cümleler bulamıyorum.İçim acıyor,sanki bütün yollar kapandı da ben karanlığın ortasında yapayalnız kalmış kimsesiz ben.

Kimim ben,bu kadar çaresiz miyim?Ya da sevgiye bu kadar bağlanan ben,içimde beslediğim bu kadar yoğun duygular nedendir?Anlatacak halim bile kalmadı.

Adım adım geziyorum gurbet yollarını.Zaten hasretim sevgiye,sevilmeye.Ben bulduğum her köşe başında ağlayan duygusal hayalperest ben.Her daim sakladığım gözyaşlarım,kimseler görmeden elimin tersiyle silip ıslaklığını yüzümde hissettiğim,akmasın diye çaba sarf ettiğim,aksine daha çok akan yaşlarım.

O kadar uzaktayım ki;hiç ümidim kalmadı,kırgınım hayata,kaderime.Ellerim bom boş.İsterdim arkamda duran ,her daim gönlümü hoş edecek ,bir dediğimi iki etmeyen,hep beni sahiplenen,yeri geldiğinde çocuklar gibi şımartan sevgim olsun.O kadar muhtacım ki;bir damla bile olsa ne sevinirdim.

Gözlerim hep uzaklarda,bakışlarım uçsuz bucaksız mavi denizde,sonsuz gökyüzünde.Ben kendime ağır mıyım?Bakamıyor muyum?Yük mü oluyorum.

Sahi sen hiç geldin mi benim dünyama,yüreğimi hissettin mi?Sevgimi görebildin mi?

Gerçekten ne ara geldin de sevdin,gerçekten sevdin mi bilmiyorum?

Ben hep seveceğim,yüreğimin içindeki o gizli sevgiyi hep saklayacağım.Kim bilir belki bir gün diyelim,
hayallerimin gerçek olması dileğiyle…