Nereye Gidiyoruz..

• 25 Nisan 2016 Pazartesi 17:24:27

Bazen düşünürüm nerede bunun çağdaşlığı diye. Herkes birbirine düşman olmuş, herkes birbirinin dedikodusunu yapıyor, yalandan gülümsemeler falan. Nereye geldik biz. Milenyum gerçektende kıyamet habercisi gibi. Eskiden komşu birbirini gözlerdi, kollardı. Şimdi ise habersiz yaşıyoruz birbirimizden. Ölsek kokumuzu bile alamayacak kadar kapatmış herkes burunlarını. Dostluklar yalan üzerine, çıkar üzerine. En son ne zaman karşılık beklemeden bir şey yaptın söyle? Yıllar geçtikçe daha da kötüye gidiyor durum. Çok vahim bir haldeyiz çok. Sorsan hepimiz vatanseveriz, ama bu vatan için ne yapıyoruz bir düşünün. Durumumuzu anlamamız için ileri düzeyde bir politikacı olmamıza gerek yok. Batıyoruz işte. Zengin daha güçlenirken, fakir daha da fakirleşiyor. Yiyecek ekmek bulamıyor. Çöplerden kağıt toplayan insanlar hiçte az değil. Hatta aydın üniversite görmüş insanlara bile çalışacak ortam sağlanamıyor. Kafamızı kumdan çıkarmamız gerekiyor ve görmemiz. Radikal bir değişim gerekiyor ülkemize. Yoksa taşıma suyla değirmen dönmüyor..

Atatürk’ün ne denli zorluklar içinde ülkemizi kurduğunu hatırlayın. Şartlar ondan daha zor değil inanın. Kendi kaynaklarımızla kalkınmayı öğrenmemiz gerekiyor. Türk milleti çalışkandır der Atatürk. Ama nerde çalışacağız ki? Bu çalışma ortamlarını devletin sağlaması lazım. Siyasete girmek istemiyorum fazla. Elbet insanlar yakın gördüğü düşünceyi/partiyi seçer. Ama yapılanlar ve yitirilenler birbirini karşılamıyorsa bir sorun vardır ülkede. Yitirdiğimiz o kadar çok şey var ki. Öncelikle insanlığımızı yitiriyoruz her adımda. Irk, mezhep ayrımı yapıyoruz. Gazeteciler özgür yayın yapamıyor. Karikatüristler mahkemelerde. Nerede kaldı bizim insanlığımız?

Bazen çocukluğumu düşünüyorum. Her şey o kadar net ve berraktı ki. İyilik güzellik vardı. İnsanlarda nefret yoktu. Herkes birbirine saygı gösterirdi kavga yoktu. Biz büyüdük ve kirlendi dünya diye bir şarkı sözü var o aklıma geliyor hep. Keşke çocukluğumuza geri dönebilsek...