Derin Kültür

• 29 Eylül 2015 Salı 08:35:11

İnançla ilgili bir yazıda akide kullanılmıştı..
Uzun uzun da işlenmişti..
Derinlemesine hem de..
Tüm ayrıntısı ve detaylarıyla..
Ters geldi ama bana biraz..
Pek uymadı..
Bir yanlışlık mı var yoksa diye düşündüm önce..
Sözcük bir çağrışım yapıyordu ama her nedense zihnimde tam oturmuyordu..
Akaide akidemi denilmişti yanlışlıkla yoksa diye düşündüm..
Akide şekerini hatırladım..
Yazım yanlışı yapılmış olabilir mi dedim içimden ama yine de merakımı tam gideremedim..
Bakayım işin özü aslı astarı nedir dedim..
Açtım sözlüğü, aradım taradım buldum..
Anlamını öğrendim..
Hiç sorun yok..
Kullanıma uygun..
Yazıdaki amacına uygun..
Hem de yerli yerince düşünülmüş yazılıp çizilmiş..
Dediğim gibi akide aynı anlamda, akaitle eş anlamda..
Bitmedi daha bir diğer eş anlamlısı ise İtikat..
Bakar mısınız dilin zenginliğine..
Nasıl da türetilmiş..
Akide,akait ve itikat..
Uzmanı değilim ama
Aynı kökten gelen sözcükler..
Bir dil zenginliği bu..
Dilin kapsayıcılığı..
Kuşatıcılığı..
………………………..

Dil yazıma da uygun..
Hitaba da..
Yani konuşmaya..
İnsanı boğmuyor sıkmıyor..
Tırmalamıyor..
Nedense bir yumuşaklık esneklik seziliyor..
Bir name gibi..
Bir şiir gibi adeta..
………………………..

Yaser Arafat’ı dinlemiştim günün birinde..
Hitabetini..
Müthişti..
Tam hatipti..
Dili olağanüstü kullanıyordu..
Kitleleri çekiyor cezbediyordu..
Liderliğini dille pekiştiriyordu..
İşte bu Arap dili idi..
Arapçaydı..
Zengin ve köklü bir kültürün diliydi..
………………………..

Ancak acı gerçek;
Dil zengindi ama toplum zayıftı..
Cılızdı..
Güçsüzdü..
Çaresizdi..
……………………….

Oysa zengin dile,derin kültüre yakışan;
O toplumun daha diri daha zinde olmasıydı..
Kendi içerisinde bir,
Dışarda bir ve beraber..


Kemal GÜL
17.01.2015