Derin Bir Nefes Al (bölüm.3)

• 14 Ekim 2014 Salı 18:06:00

Kendimi yeniden, aynı rüyanın içinde bulduğumda bir daha dönmemek üzere geldiğimi düşünmüştüm. Kumlara oturmuş gün bitimini seyrediyordum. Gökyüzü alaca karanlığa gömülmüş, çakıl taşları güneşin son ışıklarıyla uzaklardan bir elmas gibi parlıyordu.

Bir kız koşuyordu uzaklardan, bir elinde ayakkabısı, bir ayağı çıplak. Yakınlaştıkça büyüdü yüzü, büyüdükçe güneş terk etti gökyüzünü. Güzelliğine aklım ermiyordu. "Ben mi güzelim?" diyordu dolunay, kız; “ben daha güzelim" diyordu. Tam gözlerimin mesafesinde durdu ve bana baktı, kızı hatırlamıştım. O kız benim gerçekte olan kızımdı. Panik halinde kovmaya çalıştım, ben kovdukça eteğime yapışıyor gitmek istemiyordu. Oysa gitmesi gerekiyordu.

Birden ılık bir yağmur yağmaya başladı, ani bir hareketle kızımın belinden yakalayıp uçmaya başladım göklere. Kızım önce korkmuştu yükseklerden. Tıpkı bir kuşun yavrusuna öğrettiği gibi bir dağın yamacından kendini boşluğa bırakmasını söyledim, ellerini hızlı hızlı çarparak uçtu önce, sonra birden havalandı. Gökyüzünde beraber uçtuk uzun süre, sonra bir tepeye doğru yöneldik.

Nasıl geri döneceğimi düşünmeye başladım, bu rüyadan uyanmam için öncelikle iyileşmiş olmam gerekiyordu. İşin garibi kızımı geride bırakamazdım, ya onu da alacaktım yanıma, yada beraber dönecektik. Aynı ağrılara maruz kalan sadece bedeni değildi, ruhunda çözümsüz ağrılar belirmişti. Daha sonra ateşli , ağrılı hastalığa dönüşen,kızımı hasta eden benden ona süzülüp kalbine yerleşen, ruhumun derinlerinde kalmış, tedavi edilmemiş acılarımdı.Tek başına ölmeyi düşünecek kadar bencil davranmış olmamın bedelini, kızım için yaşamak zorunda olmakla ödeyecektim belki.


Bunu bana bir martı söylemişti, evet evet bir martı.
Bir gün, bir deniz kenarında tek başıma yürüyordum, birden bir martının bana doğru uçtuğunu gördüm. Başımın üzerinde birkaç kez döndükten sonra “istersen uçabilirsin” dediğini işittim. Martılar konuşur muydu? Ama bana o söylemişti. Yüreğinin hissettiği gibi, bir kuş gibi özgürce, korkmadan ve yılmadan uçmak.

m-jgan/ belki de bir gün gerçekten uçmayı öğrenecektim..SON