Annem

• 8 Ekim 2014 Çarşamba 00:27:51

Yazsam mı yazmasam mı arası daldım sayfaya. Öyküler okunmayınca bende de yazmak
hevesi kalmıyor. Bu düşüncelerle girdim sayfaya..

Bugüne odaklanmak gerek şimdi.Sabah anneme uğradığım zamana.Bakkala gitmem gerekti ve param bütündü.Bu yüzden yeterli parayı annemden almak zorundaydım.Annem para nedense konusunda biraz hassastır.Para cebinden öyle kolay çıkmaz, tıpkı sevgisi gibi. Sevgisine ise hiç
doyum olmaz, eğer ona kendinizi sevdirmeyi başarmışsanız. Annem dünden beri benimle ne
sorunu varsa paylaşıyor ve sorunları anlattıkça rahatlıyor, yüzündeki asık ifade yerinie normal halini alıyor.

Dün bayramın üçüncü günüydü ve tenceresine kurban eti konulup pişirilmemişti daha. Ah gücüm yetse kimseye minnet etmez işimi gücümü yapardım. Bir parça eti tencereye koyup da
önüme getiremediler. (Kardeşlerimden bahsediyor) Önüme kaç günlük nohudu ısıtıp getirdi Fatma.Kendisi yukarıya Nazife’ye çıktı.O et pişirmiş. Ne olur bir yudum da buraya getirin.Eee
nice zaman sonra Nazife sana et yemeği getireyim de ye diyor.Ben karnımı doyurmuşum sonra
gelmiş, akılları başlarına.

Dün annemin yüzü hiç gülmüyordu. Kardeşim de bundan şikâyet ediyordu. Bir çehre, bir çehre
hiç yüzü gülmüyor.Annem eti sever bunu bugün de söyledi bana. Ben eti severim biliyorlar.Bir
tencereye et koyup pişirmesi bu kadar mı zor?dedi. Annemin eski bayram günlerini hatırladım.
Bayram sabahı ezanda kalkar bizi de kaldırırdı. Birimiz evi süpürürken, diğerimiz silerdi.Sonra
tozlar alınırdı. Annem bir yandan arefe günü sarılan yaprak dolmasını pişirirken, bir yandan da
fırına baklavayı koyardı pişirmeye. Bir gün öncesinden pişerdi kimi günler baklava. Baklavayı
önceleri baklavacı bir kadın gelir yazardı. Sonra ben anneme dedim ki: Anne, anneannem ne güzel baklava yazardı; sen neden yazmayı denemiyorsun? Annem benim sözümü haklı bulup
bayramlarda baklavayı o yaptı. Çok incecik açamasa da fena olmuyordu baklavası. Gelen misafirlere göğsü kabararak, baklavayı ben yaptım. Nasıl olmuş,beğendiniz mi diye soruyordu.
Onlar da ellerine sağlık çok güzel olmuş yenge-teyze falan diyorlardı.

Bayram günü halamları da çağırır bayram yemeğini birlikte yerdik. Kurban bayramı ise kesilen
kurbanın ciğerinin gelmesi beklenirdi. Halam ciğer doğrama işini çok güzel yapardı. Ciğerin içine biraz da et karıştırılıp kavrulurdu. Önünden yoğurt çorbası içilirdi.Eğer Şeker bayramı ise
yine et yemeği pişmiş olurdu kahvaltı zamanına dek.Yani bayram namazı kılınır gelinir, sonra
hemen sofraya oturulurdu.Etlisinden sütlüsüne sofrada her şey olurdu.

Annem şimdi o günleri çok arıyor olmalı.Elinden gelse yine her şeyi eskisi gibi yapacak. Anne sen hiç üzülme, onlar sana yüz döndükleri anda ben varım dedim. Ah kızım ah, şimdi de iyi
değilim dedi. Bir kendi işimi kendim yapabilsem ah!

Annemden bakkalda bana yetecek parayı aldım, giderken. Ben işlerimi halledeyim, hemen gelirim diyerek ayrılırken gülümseyerek güle güle, hadi çabuk gel dedi.

Annemin çabuk el kızım sözü kulağımda ama yine de karnımı doyurup öyle gitmeye karar verdim. Ben gidinceye dek annem yalnız kalmamış. Uyuklarken kapı çalmış. İyi ki kapı sesini duydum dedi. Ayfergil gelmiş kızı kardeşi ve torunuyla. Torunu büyümüş ortalıkta dolaştı durdu. şekeri de o sundu dedi. Çok hoşuna gitmiş. Ayfer’e Nazik diğer kızlarımdan daha iyi
demiş. Bizim kızlar duymasın, nerdeyse beni boğmaya kalkarlar.Her işini biz yapıyoruz sevilen
sen oluyorsun diye.

Annem her şeyin zamanında yapılmasını ister, alıştığı gibi. Bizim kızlar yavaştan alıyorlar ve
annemin yüzünün asılmasına neden oluyorlar. Nazife dün annemin yüzü asık oturması haline
ne yapsak yüzünü güldüremiyoruz dedi. Oysa onun önüne eti pişirilip konulsaydı mutlu olacak
yüze de asılmayacaktı. Kardeşimin kızı anneannemi şu karşıdaki huzurevini gezdirip yaşlıların
durumlarını gösterseydik o zaman ne kadar iyi olduğunu anlardı demiş. İçimden ya anneni de
yaşlanınca böyle huzurevini göstermeye kalksan ne olurdu acaba diye dşündüm.

Sanki bizler hiç yaşlanmayacağız. Kardeşim bizde yaşlandık artık diye mazeret gösterse de
bizler daha yaşlanmadık. Yaşlanınca böyle kalmayacağız. Bunu ben de dahil hepimizin iyice
düşünmesi gerek.

not:

Merak edenler için. Benden bir buçuk yaş küçük kardeşim annemin üst katında oturuyor. Bu
yüzden anneme daha kolay gelip gereksinimlerini karşılıyor. Diğer küçük de yemeğini yapar.
Bana gelince yıllarca annemle birlikte oturduk. Birbirimizle acı tatlı her şeyimizi paylaştık, geceli gündüzlü. Nedense kardeşlerim benim yaptığım hiç bir şeyi görmedi. Bu yüzden ben de
biraz da siz yapın da ben göreyim dedim, alenen söylemesem de. Ama her zaman annemin
yanındayım. Onu üzmelerine izin vermeyeceğim.Biraz daha gözlemliyorum onları, işleri elime
alma zamanı geldi, geliyor..

08. 10. 2014 / Nazik Gülünay