BİR KADININ ANILARI 1

• 29 Temmuz 2014 Salı 21:17:41

Ogün güneş pırıl pırıl parlayarak etrafa hayat veriyor deniz ise güneşin ışıltılarını yine ona yansıtarak, adeta teşekkür edercesine yaşam enerjisini yansıtıyordu. Rüzgarın yüzümü okşayışı seni hep seni seviyorum der gibi gelir kıyıya vuran dalga sesi ve dalganın nazlı nazlı geri çekilirken , bir dantel misali beyaz köpükleriyle ahengi muhteşem görünürdü. Bu benzersiz ve birbirinden ayrı gibi görünen fakat aşkla birbirlerini tamamlayan görünüm oldum olası beni mest ederdi.
AŞK neydi! Kainatı yaratan güç ,görünmeyen bir bağla bağlayan enerji. Ben hep sessizce konuşurdum, bu resmin içinde olan güneş deniz dalgalar ve diğerleriyle . beni en iyi anlayan ve huzur veren unsurlar olmuşlardı hayatımda. Geçmiş ve gelecek yok oluyordu, o yüzden günün belli saatlerinde , zamanı durdurmak istercesine sahile bu muhteşeme koşardım ve bu resmin içinde yer alırken onlar hep benim yaşadıklarımın acılarını sırlarını bilir gibiydiler ve bana güç vermek istercesine sarar sessiz ve derinden gelen aşkla benimle bütünleşmişlerdi. Üzülme biz her zaman buradayız diyorlardı sanki kendi dillerince . Onlarla aramda sessiz bir algı vardı. Ayaklarıma önce serin serin değen ve ayaklarımın altından kayarcasına giden su ve toprağın birleşimi ,gidenleri geri gelmeyeceğini,fakat yeni dalgayla yenilik ve umudun hep var olduğunu anlatmak isterlerdi bana.Denizi hep kendimle özdeşleştirmişim.Oda benim gibi gibi derinliklerinde sırlar saklamaktaydı.Yüzüme sevgiyle dokunan rüzgar ,ise içimdeki şefkat ve sevgiyi fısıldardı.O yüzden bütün hissederdim kendimi bu resmin içine girince.Hüzün her daim var olacaktı, ama kime neye faydası vardı ki.Tıpkı kıyıya vuran dalgalar gibi gidip gelen acılar hüzünler var olacaktı elbet. Üstesinden gelmek önemliydi. Önemli olan aldığı gibi daha güzelini getirmesiydi.Hayatı böyle görmek benim dayanmama ve yaşadıklarımın etkisini yok edip aşmamı sağlamaktaydı.
Derin derin nefesler alarak burada ciğerlerime ve hücrelerime doldurduğum bir daha ki sefere kadar huzurun bedenimde kalmasını istiyor hayatıma ve yazdığım kitaplardan okurlarıma aksetmesi istiyordum .Bunu düşünerek nefes almaya devam ettim.
Ahhh eksik bir şey var diyordum .. Sizleri çok özledim…
Başındaki hasır şapkayı eliyle tutarak gökyüzünde özgürlüğün simgesi martılara bakarken gülümseyerek.
Oh ! harikasınız hoş geldiniz diyerek kendimi tutamayarak bağırdım.Keşke çevremdekilerde bu resimdekiler gibi anlasalardı beni bazı şeyleri saklamak zorunda kalmazdım o zaman.Sırlardan nefret ediyorum fakat hayat beni sırla dolu olmamı getirdi. Etrafımdakilerin mutluluğu için bu görevi üstlenmiştim maalesef ta ki zamanı gelene kadar.Fakat son zamanlarda bu yük beni çok sıkıyordu nasıl ve ne zaman açığa çıkaracaktım .Bazen beyaz kağıtlarla paylaşıyor kaleme alıyordu m bunları da köşe bucak saklıyordum.Zamanından önce okunmamalıydı ,yoksa ailemde herkesin hayat akışı değişecekti. Peki tüm bunları açığa çıkarınca ben ne yapacaktım. Rahatlayacağım kesindi , bunun yanı sıra da onların tepkileriyle karşılaşacak herkese açıklamalar yapmak zorunda kalacaktım.Kimseye bir şey belli etmeden yaşamak zordu.Çoğu zaman bunu kızdığım yada çok bunaldığım da anlatacak gibi olmuş fakat bir güç beni durdurmuştu.Öylesine dalmıştım ki düşüncelerime eve yaklaştığımı sahilin sonuna geldiğimi fark ettiğimde geri döndü tekrar derin nefes alıp denize bakarak rahatlamıştım.Onlara sessizce bir hoşça kal gülümsemesiyle bakıp geri döndüğüm de ev çok net görünmemesine rağmen balkonda biri var gibiydi . öyle mi sanmıştım yoksa gerçekten birimi vardı.Eşim o kadar erken kalkmazdı, sabah keyfini severdi. Hafta içi işe bile son anda kalkar giderdi.Biraz telaşlanmış adımlarımı hızlandırmıştı. Oğlumda o saatte gelmezdi ,yoksa bir şey mi olmuştu.Sakin ol dedim kendi kendime olumlu düşün.Yaklaşınca balkonda kinin eşim olduğunu anlamıştım. Onu duyabileceği kadar yakına gelince.
_ Hayırdır! Sen bu saatte ayaktasın bir şey mi oldu.
Eşim de benim geldiğimi fark etmiş dışarı çıkmak için balkondan içeri girmiş ve çabucak yanıma gelmişti bile . neler oluyordu çok şaşkındım .Yanıma gelince beni kendine çekip hiç bir şey söylemeden sımsıkı sarıldı. Bende ona sarıldım sakinleşip olanı anlatmasını beklemekteydim.Eşim biraz uzaklaştı ellerinin arasına yüzümü aldı gözlerimin içine sanki uzun zamandır görmüyor muşçasına bakıyordu.Korkmuş hatta oda şaşkındı .Sonra beni öpmeye başladı.Uzunca bir süre bu sürdü.Sonra yine sarıldı.
_Neler oluyor! Anlatacak mısın , kocaman açılmış gözlerimle ona şaşkın şaşkın bakıyordum.Bir yandan da korkuyordum duyacaklarım dan. Bir yandan da uzun zamandır yaşamadığım bir güzellik yaşıyordum . Eşim son zamanlarda benden uzak duruyordu.
Haydi gel benle anlatacağım önce şaşkınlığımı bir atayım . En az senin kadar şaşkınım merak etme aynı zamanda da korkumu atmalıyım üzerimden anlatabilmem için sana .Elimden tutup tekrar sahile götürdü onu Kumsalda biraz yürüdük ve eşim elimden tutup kumların üzerine oturmam için yanına çekti.Bense hiç itirazsız ona uydum kalbi duracaktı eğer biraz daha anlatma ise ne olduğunu
_Sana anlatacağım sakinleş bir rüya gördüm kötü bir şey yok. Ben çok kötü oldum seni ne kadar sevdiğimi ve sensiz yapamayacağımı anladım. Öyle çok korktum ki! Şimdi izin ver biraz sakinleşeyim yanımda oluşunun tadını çıkarayım.
Biraz oturduk taze aşıklar gibiydik.Sonra eşim elimden tutup kaldırdı ve eve geri döndük ev de beni bekleyen sürprizler vardı eşime ne olmuştu böyle bir gecede.Eve gelince mutfağa yöneldim , amacım çayı koymaktı. Mutfağa girdiğimde bir şaşkınlık dalgası daha yaşadım. Çay demlenmiş hatta güzel bir kahvaltı hazırlanmıştı. Arka mı döndüğümde eşim bana gülen bir yüzle bakıyordu.
Gerçekten bir şey olmuştu ama ne?
Devam edecek