Milada Bir Analiz 3

• 14 Temmuz 2014 Pazartesi 23:19:05

Düşünce alanı böylesi bin bir türlü gelişme, dirençleşme içinde şekillenişle; İsa döneminde dönemin anlayışına uygun inşalı oluşla yoğunlaşmanın alanlarını bulmuştular. Bunlardan iki tanesini, bu tür tarihsel gelişmeler dinamiği içinde oluşuyla, yukarıda saydığım ilintiler bağıntılısıyla; bir iki cümleyle dahi olsa bahsetmek isterim.

Tarih sel olarak milada doğru gelen tek ilahlı dinamik, ilahlı düzen müktesebatını kullanacaktı. Elindeki sunu malzemesi buydu. Uygarlığı, zemin yapmıştı. Uygarlık üzerine parçalı oluşla yerel kültürü nicelim yapmıştı. Çoklu mantığı kullanabiliyordu. Yepyeni bir köleci düzeni de zemin yansıma envanteri içine almıştı. Bu kumaştan yeni bir elbisenin, yeni türleri ortaya çıkarılacaktılar. İlk iş arabaya binmek inmek gibi ya da kapıyı açmak örtmek gibi güncel temaların zıt süreçler dönüşmesi oluşuyla konu işlenecekti.

Tarihsel olanın kapıyı açması da, kapıyı örtmesi de, öyle bir anda olmuyordu. Uzun bir geçmişle kendi sosyo toplumsa süreç dönemini oluşacaktılar. Oluşmakta olanı yaşamak, yaşantılaşmak, deneyim olan kazanımlarını biriktirmek gerekti. Ve bunların özne nesnel yansıma bağıntılı düşüncelerini edinmek zorundaydılar.
Kusurdan Doğan Yarar
Totem dönem sürecine göre bir değişme, bir dönüşme olan ittifaklar, bir kusurdur. Gelmekte olan değişme dönüşmelerin hayali dahi, eski totemi yaşam olanın içinde olmamasıyla, eski olan anlayış ve tutumlarına, bir kusur gibi yansıdılar. Eskinin ayak sürümesi, yeni olan kusura direnç göstermesidir.

Kusur seçme ayıklama yapışla eskiyi kendi içinde özet olarak kodlar. Bu hıfz edişle eski görünmezleşir. Bu öyle kusurdurki, kodlananın, kodlanmış olmasıyla dışta izini dahi bırakmaz. Bu kusurlardan birisi sosyal merkezde bir totem yerine totemlerine aykırı seslenmelerle birçok totemlerin (ilahların) olması ve birçok sosyal merkezlerin olmasıydı. Yönetim merkezi en az iki tane oluşla ikizleşmişti, vs.

İlahlar polaritesi ve bunlar gibiler totem dönemlerine göre hep bir kusurdular. İttifaklar içindeki bu tür ilahlar çoğul polaritesi gibi kusurlar, “İlah” kavramı şeklinde giderek tek tanrı olma yararına dönüştü.

İttifak içindeki çoklu ilahlar kusuru, çoklu düşünmenin mantıkı süreçlerini ittifakı yapıya yansıtmakla bir yarara dönüştü. Çoklu düşünme mantığının kodu İlahtı. İlah, ilahların kodlanmış şekliyle tekil hali ilahtı. İlah görüntüsüyle oluşan ilahlar sentezi süreç; giderek ilahlar görüntüsünü de silikleştiriyordu.

Köleci dönem; belirginleşen “bir ilah” anlayışının yanında, silikleşen ve kusur olarak görünen birçok ilahlar belirsizliği olan, karşıt fikirli, genel düşünmeli şeytani düşünmeleri de devralmışlardı! İşte oluş nedeni belirsizleşmiş olan ilahların görüntüsü olan sıfat ve çatışmaları köleci sistemde yansıyordu.
Köleci sistem bu yansımalarla kendi düzlemsel köleci ideolojisiyle birleşmekte olan yeni bir görüntüyle başbaşa kaldı. Sınıfsal özneli olan bu yeni görüntü, tekleşen ilahı iyice oluşturabilmeleri için yeni sürece çatışmacı düşünsel ilhamlarını bol bol verdi. Yeni ilah bunlarla iyice kodlanacaktılar.

Kodlar inanmak için değil, çözülmek için vardılar. Ama ne yazık ki, inanmak için meşru kılınmıştılar! Görünüşün geçmişten beri sözlü yazılı aktarımlarının köleci döneme gelen anlatımları; güncel değildi.

Söz gelimi ilahlar düşüncesi köleciliği tanımıyordu. Bu nedenle ilahlar “kendilerine hizmet edilmesini” yaratmaya başlayacaklardı. Uygarlık yine bir kusurdan doğmuştu. Tekil etnik dönem kültürleri, ittifak içinde çatışan, çoklu oluşan bir mantık bakışı yapan kültürdü. İlahlar anlayışlı, kusurlu kültürün sentezi de, insanlık “uygarlığını” ortaya çıkardı. İlahlardan da “İlah” denen anlamanın yeni uygarlık sentezi olan yeni yerel parça kültürlerini ortaya çıkarmıştı.

Yeni anlayış, ittifak sentezi uygarlık zeminin üzerinde; parçalı, kesikli, sürekli şekliyle; ittifakı sosyal zaman zemin içinde oluşuyordular. Uygarlık totem kültürleri sentezi bir süreçtirler. Kültür, tekil totem dönem süreçleri oluşla şimdinin uygarlığı içinde uygarlık üzerine; gelişmenin yasası olan lokalize tekil süreçler olarak sürmekteydiler.

Uygarlıklar İttifaklarla başlamıştır. İttifaklardan önce uygarlık yoktur. Totem dönem adeta dışa kapalı olmasıyla tek kutuplu dönemdi. Kendi içinde kendi üzerine çelişkiyle çift kutuplu olan, totem kültürler gelişmesi olabiliyordu. İttifaklar içinde totem kültürler birbirinin dışa açılan sistem özelliği olmuşlardır.

İttifaklar, uygarlığın bulucusu, yaratıcısı ve kendisinden sonraya doğru sürdürücüsüdürler. Totemler, totem kültürü oluşla ittifak içindedirler. Totemler ittifak içinde birbirine göre kültürü farklı kültürler oluşuyla, farklı kültürlerin çoğulluk şekli de; “ilah” tanımıyla dururlar.

Aslında bu çoğulluk “İTTİFAKIN TEKİLLİĞİ” oluşla özneye yansıyacaktı. İlah, totem dönem tekilliği içinde yoktur. İlah ittifakı dönem çoğulluk polaritesidir. İttifakın birliği dirliği oluşla ittifakın tekilliği olacaktı. Bunlar sürecin hem çatışan, çatıştıran kusuruydu. Hem de sürecin kusurdan doğan yararıydı.

İttifaka izlek olan süreç, totemleri bir araya getirişle yeni bir kusuru ortaya koymuştu. Bu kusur totem aidiyeti kültürün çok şiddetli olan doku uyuşmazlık çatışmasıydı. Bu kusurlu çatışma süreç adımlarıyla ve süreç gel-gitleriyle, uygarlık sentezini ve totemler (ilahlar) sentezi olan İLAH teklik sentezli uygarlığı ortaya koymuştular. Yeni yeni kültür; uygarlık motifli, çoklu bakışımlı, lokal parçalı oluşun kültürüydü.

Artık kültür eski totem kültürü değildi. Uygarlığın parçası olan niceleyişleriyle sonraki vücut buluşun uygarlığına sentez olan kültürdü. Bunlar sosyal ittifak olanın kusurundan doğan yarardı. Ve birbirine indirgenemez sosyal süreçlerdi.

Uygarlık, ittifakların kültürler senteziydi. Uygarlığın kristalize olması içinde birçok farklı yaşamlı kültür totemleri olan ilahlar vardı. Köleci düzenin, uygarlığı içine geldiklerinde; köleci yaşamın içindeki pratikte destekleri ortadan kalkmış olanları vardı.

Köleci dönem yeni bir uygarlık üzerine, yeni bir kültürdü. Köleci düzene gelişle ortadan kalkan ittifakı uygarlık kültürleri, süre gelmekte olan dönem açıklamalarıyla adeta altı dolmaz ucube olan tanımlara dönüşmüştüler.

Güncel sürecin kendi köleci sınıfsal bakışçı öznel otoriterleşmesi vardı. Şimdiye getirilen bu içi boş anlayışa dönüşmüş olan ön ittifak kültürlerinin, içi boşalmakla alan boşlukları vardı. Boşluklar çeşitli kişi ve oluşmalarla, çeşitli zaman içindeki yorumlanışların ideoloji sel anlamlarıyla, dolduracaktılar. Çokluk olabildikçe“teslise indirgenmiş”, çokluk olmakla beraber, tekli oluşa dönüşüşler damgalıydı.

Süreç oluşması iki karaktere bürünecekti. Süreç kendisine kadar gelen İlahça düzeni biraz esnetecekti. Az biraz bakış açısı kırınımlarıyla tarihsellik büyük düşünce ve anlatım salınımlarını ortaya koyacaktı. Miladi tarih sellik, aşağı yukarı aynı özgünlükle başka tür yorum katışları savunan türlü ide süreçleriyle tümden bu tür idenin zıttını savunan, birçok süreçlerin sosyo toplumsa oluşmasına; gebe olacaktı.

Sürecek