Kalabalık Şehrin Yalnız Emekçileri

• 18 Mart 2014 Salı 16:17:51

Akın akın göç etmişler kasabalarından köylerinden
Ayakta kalabilmek yaşamak için, ekmek için, hepsi yapa yalnız
Herkes kendi derdini yaşıyor, kendi içinde
Oysa düşünmeye zamanı olsa,
ne özlemleri ne hayalleri vardır kim bilir her birinin.
Koşullar ağır taşıyor yüklendiği hayat yükünü ,
sadece bugunü kurtarmanın, eve ekmek götürebilme derdinde,
hayatın hiçbir güzel alanında rolü yok, olması imkansız
hep çalışmak hep iş peşinde amele pazarında bekliyor günlerce
çoğu gurbetin köleleri emekçileri
İş buldukları her gün dünyalar seriliyor önlerine adeta
Biliyorlar ki ev halkı bekliyor yollarını
Kapı eşiğinde perdesi aralanmış camlarda
Çoktan yüreklerine gömmüşler asıl ihtiyaçlarını hayallerini Kendi derdini
Günlük mecburiyetten doğan ihtiyaçları peşinde çilekeş emekçiler gurbetin masum insanları
Yüzlerine bakmak yeterli görürsün apaçık ne kadar cefakar gönüllerinin yaslı olduğunu
Gönülleri yaslıdır ama belli etmezler konuşarak ama vücut dilleri bakışları yüz ifadeleri ele verir hepsini
Ama onurludurlar emekçiler söylemezler hiçbir dertlerini
Çalışmaya vermiştir kendini akşamları mutluluk katar evlerine alın terleri
Ekmek götürür azık götürür evlerine nasırdan taş gibi olmuş elleri
Yorgunluktan zor yürüyen ayakları sızlayan bedeni
Umurumda değildir çünkü sevinçle karşılamaştır bu yorgun emekçiyi sevdikleri
Elbette hizmet edilmeli böylesine cefakara
Kimisi sıcacık çayını vermeli eline kimisi ayağını yıkamalı
Rahatı sağlanmalı evet , böyle alın teri ile çalışan evini yuvasını sevdiklerini emeğiyle doyuran mağdur etmeyenleri
Yaradan korusun her şey gönüllerince olsun bütün emekçilerin alınlardan öpüyorum hepsinin bir bir .
Sonsuz sevgilerimle
Eleştrilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum.
Saygılarımla