KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YALNIZLIĞA MEKTUP
Mürekkebine sevgisine kattığım bu kalemle yazıyorum yüreğime.
Yazıyorum ve tıpkı mürekkebin, kalemin ucundan akarken vedalaşıp yabancılaşması gibi yazdıklarım da benden vedalaşıp özgürleşiyor; bana yabancılaşıyor. Duygularım sözcüklerim emanetinde. Sözcüklerim duygularımı anlatıyor ama eksik, az...
İçimde dışımda sanki her şey suskun. Hiçbir şey ve kendim bile benimle konuşmuyor. Fikir yürütemiyor, yargıya varamıyor, sonuç çıkaramıyor, yorum yapamıyorum. Bir kısırlık, bir miskinlik... Sanki düşünmek bile ağır geliyor bana. Yorgunum ama neyin yorgunluğu bu? Yerimde saymıyorum bile, duruyorum. Yok sayılmak istediğim anlar olur bazen Diriliğimi yitirdim, sevincimi...
Tutunduğum ama sahip olmadığım halde kendimleştirdiğim , oldurduğum, sahip olmasam da yarattığım için sahip çıktığım bir şeyin kaybolmasını kabullenmek hırpaladı beni. Vazgeçmek... Tutunmaktan, var saymaktan ama olmadığını görmekten, zorlamaktan ve o olmayan şeyi ha bire canımdan, kanımdan beslemekten ben tükendim! İmkansızlığı bilmek, reddetmekten alıkoyamıyor insanı. Ve....işte sudan çıkmış bir balığım!.
Şaşkınım, bezginim ve YALNIZIM! Tüm dünya boşaldı gibi gelmedi ama içimin boşaldığını, yalnızca kabuk kaldığımı hissediyorum. Renkler soldu, kokusu uçtu sanki hayatımın. Bir tekdüzelik ve üstelik boyun eğiş. Kılımı kıpırdatmaya mecalim değil hevesim yok.Hayalsiz ve dolayısıyla yarınsız, yarımsız. Bir kumar oynadım ve her şeyimi kaybettim. Çırılçıplak, savunmasız ve dengesizim.
Ne korku, ne ümit, ne beklenti, ne heyecan. Hayat ya da zaman bana dokunmadan, çağırmadan, konuşmadan bir şey alıp, bir şey vermeden geçip gidiyor yanımdan. Ben tepkisiz, umarsız. İçimde inceden bir sızı yalnız; boşa giden zaman!
Ne gidenim, ne kalan. Bedenim, elime tutuşturulmuş, ne yapacağımı bilmediğim cansız , bezden bir bebek.
Bir gün hayatımın renkleri, kokusu, tepkilerim, heyecanlarım geri gelir diye ümit ediyorum.
Yorgunum. Çok yorgun.
YORUMLAR
selam yazınızın özünü anlamış biri olarak bu konu aslında toplumumuzun temel sorunlarından dile gelmeyen heceleridir ''yalnızlık'' tek bir cümleden bir hayat hikayesine dönen bir romanın baş kahramanı gibidir bunu yanı kendini toplumdan soyutlamanız çok üzücü bence bir sepet elmadan birinde kurt var diye hepisini atmıyoruz biliyorsunuz ..............elinize sağlık
şairziye
Saygilar.
insanın kendi kendine mektup yazması neye benziyor biliyor musun ?
insanın bir başkasına açılamamasına...
insan karmaşık bir varlık, ne diyelim
sevgiler
" Bir gün hayatımın renkleri, kokusu, tepkilerim, heyecanlarım geri gelir diye ümit ediyorum."
insallah diyorum, insallah...
sevgimle.
Başlığı gibi yalnızlığa mektuptu; Yalnız olmanın, kalabalık içindeki yalnızlığın mektuba döküldüğü dizelerdi. yüreğine sağlık arkadaşım...
Giden mi yalnız kalan mı yalnız? aslında hepimiz kalabalık içinde biraz yalnızız!
Güzel bir mektup okudum, yüreği selamlıyorum
şairziye
Ben de okuyucuyu selamlıyorum
Sevgiler.
Ne korku, ne ümit, ne beklenti, ne heyecan. Hayat ya da zaman bana dokunmadan, çağırmadan, konuşmadan bir şey alıp, bir şey vermeden geçip gidiyor yanımdan. Ben tepkisiz, umarsız. İçimde inceden bir sızı yalnız; boşa giden zaman!
Ne gidenim, ne kalan. Bedenim, elime tutuşturulmuş, ne yapacağımı bilmediğim cansız , bezden bir bebek.
Bir gün hayatımın renkleri, kokusu, tepkilerim, heyecanlarım geri gelir diye ümit ediyorum.
Yorgunum. Çok yorgun.
...
ne kavuşuyorum
ne vedalaşıyorum
şaşkın ellerim ceplerime sığınmış....
...
kutlarım çok haz alarak okudum..
yalnızlık duygusu ancak bu kadar güzel anlatılır.
olduğu gibi görmen yeterdi belki de... sen ister araya engeller koymazsan yeniden yağmur yıkar, rüzgar okşar saçlarını, güneş yeniden renklendirir çiçekleri... yeter ki kilit vurmayın cennetin kapılarına... kumarsız yaşayın... ümit ne güzel şey hayata tutundurur bizi.. hepimiz giden zamandan bir şeyler kazanmış olmalıyız... üzülmeyin ümitvar olun her zaman... kişiyi ancak eksiği doğru tamamlar... bir kişiyi, değil 100 kişi iki kişi bile yönetmeye çalışırsa bocalar... ilgisi var mı bilmem ama en doğrusu tek tanrıya inanmak... sevgimle...
Yagmur Esintisi tarafından 3/9/2013 4:47:16 PM zamanında düzenlenmiştir.
şairziye
Her şey geçicidir hayat gibi.
Sevgiler arkadaşım. Teşekkür ederim.
Ne gidenim, ne kalan. Bedenim, elime tutuşturulmuş, ne yapacağımı bilmediğim cansız , bezden bir bebek.
Bir gün hayatımın renkleri, kokusu, tepkilerim, heyecanlarım geri gelir diye ümit ediyorum.
çok bizdendi bütünüyle
duygusuna büründüğümüz kaleme selam olsun
saygıyla...
şairziye
Duyan yüreklere selam olsun.
Saygı bizden.
