Ben hiçbir zaman ihtilalleri savunmadım. Bu yazımdan da asla böyle bir anlam çıkarılamaz. Her Türk vatandaşı, Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin bütün kuurumlarına saygılı olmak zorundadır. Ben de saygılıyım. Ancak demokrasi özde olmaktan çıkmış, sözde olmaya başlamıs ve iktidar sahip olduğu oy çoğunluğu dayalı olarak "Kuvvetler Ayrılığı" dengesinin bozulmasından söz etmeğe başlamış ise, Türkiye Cumhuriyeti' nin fikir özgürlüğüne sahip vatandaşlarından biri olarak görüşlerimi açıklama hakkına sahibim. Milletin iradesine çerçeve konulamayacağının bilincinde olan bir vatandaş olarak, ben de bu milletin bir bireyi olarak görrüşlerimi açıklıyorum. Görüşlerim açık ve net olarak belliidir. Devletimin ve milletimin egemenlik ve bağımsızlığının, halkımızın demokratik haklarının engellenmemesinden yanayım ve bütün bunları istemenin hakkım olduğunu düşünmekteyim.

Değerli arkadaşımın görüşlerin bir kısmına katılmamak mümkün değil. Çünkü içerisinde son derecede gerçekçi söylemler yer almaktadır. Ama aynı şekilde, tamamına katılmak da mümkün değil. Çünkü bu değerli arkadaşım sadece madalyonun tek tarafına bakmaktadır. Oysa ben iki tarafını görmeye çalışan biriyim. Aramızdaki fark işte budur. Ve bu fark son derecede önemlidir. Siyasi ve idari görevlerde bulunanların bir takım hatalar yapmaları doğal karşılanmalıdır. Ama hatalardan dönmeyerek yenilerinin yapılması aklın kabul edeceği şey değildir. Aklı başında olan hiç kimde, özellikle demokratik ülkelerde ihtilali asla savunamazlar. Nitekim ben de yazdığım bütün yazılarda ve yaptığım bütün yorumlarda "İhtilallerin kaçınılmaz hale getirilmemesi gerektiği" fikrini savunmaktayım.

Değerli arkadaşlarımın kaç yaşlarında olduklarını ve fikirlerini hangi verilere dayalı olarak ortaya koyduklarını bilemiyorum. Gördüğüm şey, yorumda bulunan iki arkadaşımın da düzeyli bir kişiliğe sahip olduklarıdır. Ancak geçmişten günümüze bilgiler aktarılırken, birtakım kişisel çıkarlar ve siyasi beklentilerle hareket edilmekte olduğunu düşünüyorum. Bu yorumum bu arkadaşlarım için olmayıp yararlanmış oldukları kaynaklar içindir.

Kurumlar içinde hata yapanlar ve suç işleyenler elbette ki bunların hesabını vermek, adaletin vereceği haklı ve yerinde kararlara boyun eğmek zorundadırlar. Asla bunun aksi düşünülemez. Ama milletin, adaletin tecelli edeceğine güveni tam olmalıdır. Eğer bu güven sarsılmış ise işte o zaman huzursuzluklar ve tartışmalar başlar. Ergenekon ve Balyoz Davalarında hazırlanan iddianamelerin milyonlarca sayfası bulmuş olması, içerisinde sokak dedikodularına dahi yer verilmesi ve mahkemelerce tutuksuz yargılanmaları gerekenlerin tutuklu olarak yargılanmaları, suçları fikir beyan etmekte olan bazı gazeteci ve düşünürlerin hücrelere konulması adil bir yargılama için kuşku duyurucu olmaktadır. Çünkü milyonlarca sayfalık iddianamelerle yapılan yargılamanın, zaten zaman darlığı içinde okunabilmesi ve sağlıklı kararlar verilebilmesi son derecede zor ve hatta imkansızdır.

Özellikle şu husus açıklamak istiyorum: ben özellikle geçmişe ait yaptığım bütün yorumlarda, kendi yaşadıklarım ve gördüklerim dışında, hiçbir kimseye veya hiçbir söyleme angaje olmak durumunda değilim. Çünkü bütün bu elim olaylar, kendi yaşam dönemimin içinde geçmiştir. Keşke bunların hiçbiri yaşanmamış olsaydı. Keşke siyasi hatalar yapmış olan ama vatanseverliklerinden şüphe etmediğim insanlar idam edilmemiş olsalardı. Ne yazık ki bütün bunlar yaşanmıştır ve hiç birisi de tek taraflı değildir. İşte burada yargının ne kadar adil olması gerekliliği ortaya çıkmaktadır.

Son olarak şunları söylemek istiyorum: Ben bir hekimim. Bugüne kadar sayıları milyonu geçen hastalar gördüm ve gücüm yettiğince onları tedavi etmeye çalıştım. Ama hiçbirini öldürüp de ondan kurtulmayı düşünmedim.
Siyasi veya askeri devletin kurumlarında hata işlemiş ve suç işlemiş olanlar vardır. Bunlar birer birer bulunmalı, adil bir yargı sistemi içinde suçları tespit edilmeli ve cezalandırılmalıdır. Ancak kişisel suçlar yüzünden, bu kişilerin bağlı oldukları kurumların cezalandırılması, küçük düşürülmesi, üzerlerine baskılar uygulanması gerekmez ve yanlıştır. Bunların; yok edilmek veya linç edilmek yerine, tıpkı hastaların tedavi edilerek daha iyi bir yaşama kavuşturulmaları ilkesi içinde değerlendirilmeleri gerektiğini düşünüyorum.

Umarım değerli arkadaşlarım beni anlamışlardır.

Sevgilerimle...

Türk yargısına da güvenirsek sanırım daha anlamlı olacak düşüncelerimiz. Türk ordusuna diz çöktürmekten bahsetmişsiniz örneğin?? Kimdir diz çöktüren? Birtakım darbe planları yapıldığı iddiasıyla dava açan iddianame düzenleyen karar veren hüküm kuran yargı mı? Bu anlayışı kabul etmek denokrasinin gereğine inananlar için pek anlamlı olmaz kanaatindeyim. Bahsedilen balyoz ergenekon vesaire türü davalar ile ilgili çok önemli bir hususu da bilmemizde fayda var. BU davalara bakan bütün savcı ve yargıçlar, geçmiş dönemlerde göreve başlayan, geçmiş dönemlerde ilgili mahkemelere atanan, bazı çevreleirn kendilerine daha yakın buldukları eski hsyk döneminde görevlenririlen hukukçulardır.Onlarca yargıçın savcının üstyelik de tamamına yakını eski dönemlerde göreve atanmış hukukçuların kasıtlı olduklarını söylemek zaten anlamsız olurdu. Ancak bu duruma rağmen Ordumuzun içinde geçmişte yanlış yollara sapan bazı darbeci zihniyetli kişileirn yargılanması , iddiaların ne denli ciddi, emareleirn kanıtların ne denli kapsamlı olduğuna işaret ediyor.Ki üzerlerindeki baskı kalkan, ilaveten yargılama için bağımsız çalışma olanağı sağlanan yargı da görevini hakkıyla yapmaktadır.Millet adaletin tecelli ettiğine edeceğine inanmaktadır endişe etmeyiniz. Adaletin yanıldığını, kasıtlı olduğunu, vatansever, kahraman, çok atatürkçü kişileri cezalandırdığını söyleyenler de vardır ama daha çok darbeci zihniyetle aynı ideolojik çevrelerin temsilcileri gibi görünmektedirler . Geçmişten bugüne mahkemelerde yapılagelen yargılama usullerine göre bu darbeci çevreleirn yargılanması da benzer usulllerle olmaktadır. Vatandaş ahmet efendinin davasından da hatta daha ayrıcalıklı yargılandıklarını görmekteyiz. Daha önceleir kimselerin umursamadığı bazı kurallar ve istisnalar bu "hatırlı kişiler" için daha bir iştahla gün deme getirilmiştir. Keşke daha önce den de sıradan sanıklar için aynı şeyler dile getirilebilseydi de anlamlı olsaydı bu adalet beklentileri.Yine de daha insnai şartlarda yargılanmak herkesin hakkı. darbecilerin bile. bana kalırsa.. İdama mahkum edilen menderes için, idamdan hemen önce sağlık kontrolu adı altında rektal tuşe ile prostat kontrolu yapılması türünden aşağılayıcı davranışlar görülmüyor neyse ki artık. Hatta sanıklar mahkeme heyetine bağırıp çağırabiliyor, tehdit edebiliyor, mahkemede eylem yapabiliyor duruşma salonuna işgal etmeye teşebbüs edebiliyor, duruşmalarda slogan atabiliyorlar .. İleride belki bunun da dengesi buluna bilir. Neticede meramımız askerin yargının şunun bunun üstünlüğü ayrıcalığı değil, asılolan milletin tercihlerine taleplerine saygının tesis edilmesi yönünde..Engel olmaya çalışanların da yargılanıp, cezalandırması arzusuyla tabii ki.

Diğer yandan, kurumların içerisinden suça karışan bazılarının ayıklanması, kurumlara zarar değil yarar getirir diye düşünüyorum. Ordumuzun içinde darbeci subaylar çıktı, yargılanıyorlar, ceza alıyorlar diyerek kimsenin ordumuzu toptan karaladığına pek şahit olmadım açıkçası. BU türden iddialar daha çok darbecilikten yargılanan çevrelerin kendileirni ordu ile bütünleştirme çabalarından kaynaklanıyor. Kendilerini TSKnın tamamını temsil ediyor gibi göstermeye ve bu şekilde yargılandıkları davalarda avantaj elde etmeye çalışıyorlar. Ayrıca dertlerinin sadece kendileirni kurtarmak olduğu da çok açık zira o çevrelerden de askerin bu sefer darbecilere destek olmayan kesimine karşı şidetli bir karalama ve saldırı görülüyor. Özkök , Yalman, Büyükanıt için o çevrelerde yazılan çizilenler de bunlara örnektir. Sadece darbe suçuyla yargılananların ordunun tamamını temsil ettiğini düşünmek kabul edilebilir bir düşünce olmamalı. AncAK Sürece , kurumların temizlenmesi, arınması olarak bakılması gerekiyor. Keşke bu arınmayı kurumlar kendi içlerinde, zamanında yapabilseydi.Neticede ordumuz yine görevinin başındadır. Görevleirni belki eskisinden daha da iyi yapmaktadır. Hala belki kıyıda köşede yargılanan darbecilere sempati duyanlar da belki vardır ama eskiye oranla daha arınmış, daha çok milletin ordusu olmuştur diyebiliriz. Suçlanan, karalanan, kötülenen kesim ise zaten yargıya hesap veriyor. Yargı da bu ülkenin bu milletin adına karar veren yargı.Aklanıp beraat edenler de yine milletin vicdanında da aklanmış olurlar herhalde.Mahkum olanlar için ise milletin vicdanın sızlamayacağını düşünüyorum..

Sayın erolbasci'nin çizmiş olduğu pembe tablonun gerçek olmasını dilerim.