KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Rüzgâr Çıksaydı Ne iyi Olacaktı
Birkaç gün önce 14 yaşındaki kızımla birlikte hastaneden dönerken hem yürüyor, hem de sohbet ediyorduk. İleride neler yapmak istediği, neleri istemediği, umutları ve hatta birlikte hacca gitmeyi bile planlamıştı kafasında.
Sakin sakin konuşuyorken, kızım birden heyecanla sürdürdü konuşmayı.... Ben emekli olunca da filan işle uğraşacağım, senin de çok arzu ettiğin bir şey olduğu için, şimdi olduğu gibi, o zaman da benim yanımda olmanı isterim dedi...
O an düşündüm, emeklilik yaşı zaten yükselip duruyordu. Saniyede kafamdan bir sürü düşünce geçti. Ve tek hamlede ağzımdan çıkan... Ah be yavrumm... senin emekliliğinde büyük ihtimalle ben olamayacağım cümlesiydi.
Yaklaşık otuz saniyelik suskunluktan sonra, kızımın bana yol ortasında gitme dercesine sarılıp, kokumu içine çekmesi ve boğuk sesiyle sensiz olmayı düşünemiyorum demesi... İçimi nasıl eritti bilseniz.
Anneler çocuklarına güçlü görünmeliydi dedim kendi kendime. Ve hemen toparlanıp, güç bela gülümsedim, göz göze gelmeyi ikimiz de istememiştik. Rüzgâr çıksaydı ne iyi olacaktı... BEN her zaman senin yanında olacağım dedim. Bunun üzerine kızım... yanlış yapacak olursam sakın izin verme anneciğim, ben senin varlığını her zaman hissedeceğim dedi.
Bu kadar duygu fırtınasının ardından, apartman kapısının önüne geldiğimizi bile sonradan farketmiştik. Gayri ihtiyari alışkanlıkla sanırım. Anahtarı çıkardım içeri girdik, ikimiz de üzerimizi değişmek için odalarımıza girdik.
Fakat ben biliyordum ki o kapalı kapının ardında, benim gibi gibi kızım da ağlıyordu.
Aynı şimdi ağladığım gibi...
7 Eylül 2012 / NÜS
YORUMLAR
Anne evlat sevgisi..harika bir dille yazmışsınız..duygulandım....
NÜS
:((((((
amaaann benim de annem geldi şimdi aklıma be pambık helvam..hayat yitip gidiyor elimizden...hergün bir takvim yaprağı yırtıyoruz,ama sanki 10'ar 10'ar yırtar gibi..çok hızlı geçiyo..yakınının,hele de Allah gecinden versin..annesinin,yavrusunun ölümünü kim kabul edebilir,kim kodurabilir ki?
Ne guzel yazmisin icten yalin bir dille.Ah su uzun ayrilik fikirleri,oldum olasi sevemedim:(
Rabbim evlatlarinin murvetlerini gormeyi nasip etsin,saglik huzur icinde.
İlk astığında okudum faceden beğenerek hemde hüzünlendim ama bir gün mecburen bırakıp gideceğiz yavrularımızı Allah onlara hayırlı ömürler versin iyiliklerle karşılaştırsın ...
Tebrikler yüreğin sağ olsun kızınla uzun ve sağlıklı bir ömür yaşayın sevgilerimle...
Ahh anne yüreği işte... benimde sevgili merhume anneciğimle yapmış olduğumuz bir benzeri konuşma gibiydi...Şimdilerde ben bu tarz çocuklarımla konuştuğumda, Anne lütfen ya...demeye başlarlar...doğduk, yaşıyoruz ve öleceğiz, bu kaçınılmaz bir olgu...kutlarım canım, unutulmayan ve aklımdan çıkmayan anneciğimi yeniden hatırlattığın için...sevgilerimle...
Anne!!! Annem olmak baska birsey... Karsiliksiz sevginin tek örnegidir anne olmak....Ablam kalemine yüregine saglik muhtesem olmus..Satirlar ilerledikce gözpinarlarimin esliginde okudum ve yüregimi sizlattin...Tebriklerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
NÜS
Asyam1974
:((
Ölüm... Kaçınılmaz son... Ama evlatlar asla annelerinin bir gün öleceğini kabullenemezler. Tıpkı annelerin de yavrularına ölümü yakıştıramadıkları gibi...
Saygılarımla...
boğazım düğüm düğüm oldu.her canlı ölümü tadacaktır bu aşikar.onun için her şeyin kıymetini bilmeliyiz.şunu şöyle yaparım böyle yaparım değil.ALLAH ne zaman nasip edeceği belli olmaz.bugünün işini yarına bırakma.yarınlar da farklı şeyler olabilir.hayat süprizlerle dolu yüreğinize sağlık.
NÜS
Her canlı er ya da geç ölümü tadıyoruz. zaten yaşamak da ölmek için değil midir? Yine en güzeli sıralı ölüm olması. Allah evlatlarımızın acısını göstermesin İnşAllah...
Çok teşekkürler içten yorumunuza... sevgiyle kalın...Selamlar.
Allah sana uzun, sağlıklı ve mutlu ömürler versin necla ablam... Çocuklarının güzelliklerini, mürvetlerini hatta çocuklarını ve torunlarını göresin... Kalbinde olan kaderin olsun benim güzel yürekli şairem... Senin o anne yüreğin yok mu... Çok beğendim yazını, her şeyi sade ve öz tutuşunla, akıcı anlatımınla bir bütün olmuş... Keşke rüzgar çıksa... Keşke yağmur yağsa da ruhumuz dirilse toprak kokusuna...
Gönül sesine, anne hislerine sağlık... Allah'ıma emanetsin.
Annelik duygusu buram buram, duygulandırdın yazarım ahhh.
Her evlat anne babasıyla büyüyebilse, hayat işte, selam ve saygılar.
Analık duygusu en aziz duygu,Rahman erkegi,Rahim kadını simgeliyor gibi...korumak...kimi kimden koruyacağız ki..herkesin sahibi Rahman ve Rahim olan ALLAH tır...hepimi de ona emanetiz..
Anayız işte...duygularımız yoğun...herkes Allahına ve kendine güvenmek zorunda...kimsenin kimseye faydası ne yazıkki olamıyor...çok duygusal,çok güzel,insanı acıtan bir yazı okudum,Kutluyorum böylesi güzel yüreği...selam ve sevgilerimle..
