Yalnızlıkla Yazdım

• 17 Temmuz 2012 Salı 02:27:27

Biten tutkulu bir sevdanın ardından içinizde bitmeyen bazı şeyler vardır.
Hani boğazınıza düğümlenip size nefes aldırmayan..
Hangi yöne baksanız size onu hatırlatan bir şeyler çıkar karşınıza,
hani onunla hiç alakası olmayan şarkılar,şiirler hatta film replikleri..
Kısaca unutmak istedikçe içinizdeki o nefes aldırmayan bazı şeyler direnir size karşı!
Artık hiçbir cümlede onunla yan yana gelmese de adınız,onsuz da anılmayacaktır acılarınız, yaralarınız..
Nitekim bu sancılı süreçte ayakta kalmanın tek yolunu size yine acılarınız öğretecektir..
Velhasıl yaralarınızı da artık seveceksiniz, yaralayandan ötürü..

Sevmek demişken, sevgi: hissiyat içerisinde kudreti kanunlaşmış olan histir!
Içinizdeki dört duvarları aşıp, tutsaklığınıza son verip, yeni üstelik gönüllü bir tutsaklık başlatmaya muktedir olandır!
Ve sevgi taklidine en çok rastlanılan histir.
Taklitler aslını yaşatır,demiş olsalar da siz buna kanmayın efendim.
Taklide kanan ’sevilen’ aslını her lahza öldürür aslında!
Öyleyse yapılması lazım olan; taklitlere kanmadan birbirini bir ömür sevecek gönülleri bir arada tutmaktır..
Aksi halde birileri sevginin aşk’ın yavşak gülüşlerle sefasını sürerken siz cefasını ya okur ya da yazarsınız..
Şu an olduğu gibi belki de..

Yalnızlık ile yok olup giderken sevgi çığlıklarım,
Bir katre ümitle canlanırdı aslında,kalbime unutturduklarım.
Aslında çok ağrıma gidiyor bakmayın,her seferinde yaşam diye;
Ölüme k’attıklarım!