Sen, Bok Böceği ve Kelebek

• 16 Temmuz 2012 Pazartesi 15:05:46

Bir hayvan. ’’Çok tatlı,bir şey de diyemiyorum’’ dediğim bir hayvan değil. Ama ceylan değil. Bu bir sürüngen. Ya da ayakları olan bir sürüngen diyelim. Daha doğrusu hem ayakları olan hem kolları olan hem de düşünebilen bir sürüngen. Ha bir de konuşuyor tabi. Zehrini dişinden değil de dilinden atan cinsten...

Bu halini ne bir yorgan örter ne de zerre ışıksız bir gece. Senin yerine ben bunu kaldıramayıp, bir saniyeliğine benliğimden sıyrılıp senin gözünden aynaya bakıp utanıyorum... Böğüre böğüre kusmak neymiş o zaman anlıyorum.

Küflerin istilasına uğramış ekmek içinin yeşilimsi dokusundaki gibi bir desen takılıyor gözüme. Midem bulanıyor, kusuyorum yine. Ayak bileğimdeki sivrisinek ısırması sonucu oluşan küçük bir yarayı tırnaklarımla kazıyorum derimden. Çıkan kan damlasının, yüzünü andırması oldukça tuhaf. Aynı saniyeler içinde odamda uçuşan kelebeğin kanadındaki mucizevi desenler, retinamda can buluyor. O kadar ilginçti ki görsen belki insan olduğun aklına gelirdi. Öyle bir şey.

Dişlerinden bok böceği sarkıyor yeryüzüne. Boka muhtaç mahlukun, boktan kurtulma çabası sendeki. Bir bok böceği 78 model Porsche alıp gelecekmiş. Gülelim (!)

Detayların masumiyet ayaklarını bu gece valizin ile beraber kışlıkların arasına kaldır. Çünkü hiç bir detay masum değil eğer sahibi sensen. Kendini de kış uykusundan uyanmak üzre olan ayının burnunun dibinde düşün. Yanına alamayacağın bir silahın hayalini kur. Ve bir kelebeği avuçlarında tuttuğunu canlandır, ona şöyle de; ’’ Uç kelebek... Sonbahara doğru aç kanatları. Zaten bir günlük ömrün var. Nah görürsün sonbaharı! ’’

Bahattin BERKDİNÇ