Ne Ayrılıklar Ne de İntiharlar Öldürebildi Beni

• 22 Haziran 2012 Cuma 18:28:06

Merak etme,
Sen hâlâ masumsun..
Bütün suç yokluğunun,
İşlediğim tüm suçlar yokluğundan,
Bedenim ya da ruhumla beraber bir türlü yok olamadığımdan..

Denedim,
Dün gece intiharı öğrendim ilk defa, nasıl bir şey olduğunu, nasıl bir his aşıladığını damarlarıma.. Ölüm, acı ve yalnızlık kavramlarını harmanlaştırıp tatmaya başladım önce ellerimle, küflü bir jilet öptü bileğimi, soğuktu ve keskin, haz alamadım, korktum, titredim sonra, biliyorum yapmamalıydım, günahtı hatta, haram..
Dün gece çok ağladım, sen hiç duymadın mı, bir damla bile ıslanmadın mı?
Kırmızının ne kadar koyu olabileceğini, akabileceğini öğrendim ve boyayabileceğini odamın parkelerini, aldığın tişörtün kirlenebileceğini hiç düşünememiştim, özür dilerim..

Hatırlar mısın,
Sen severdin kırmızıyı, sen severdin kanın şehvetli rengini.. Dün gece hiç olmadığı kadar kırmızıydı tenim, beni sırf bu yüzden sev istedim, kırmızıyı sevdiğin gibi sev istedim, sevdin mi?
Gözlerim kapandıkça, hayalinin belirginleştiğini gördüm, tam karşımda durup gülümsüyordun.. Belki de ölseydim, korkumu yenip daha da gidebilseydim ileriye, şah damarıma denk gelseydi bir çizik, sana dokunabilirdim, sonsuza kadar benim olabilirdin hatta..
Ama beceremedim...

Sigara veya alkol de sevmezdin sen, kokusundan bile tiksinirdin hatta.. Ne dudağıma sürdüm bu yüzden, ne de bir içki şişesinin kırılan parçalarını kullandım intiharımda, sevmezdin, dirimi sevmedin bari ölümü sev istedim, ama her defasında yine ölemedim, her defasında yine sevemedin...
Ne ayrılıklar ne de intiharlar öldürebildi beni,
İsyan etmekle yetindim..

Ahmet Kastancı